[…] of het nu de kleine, cynische steekjes zijn (een Syriër ‘die zijn nagels lakte om asiel te krijgen’) of de scènes van grote, fundamentele verslagenheid over de aanhoudende ongelijkwaardigheid en polarisatie tussen de gegoede witte man en iedereen die iets anders is – telkens schrijft Van Dis het op in zinnen die glanzen. Soms glanzen ze, als het enige bitterzoete genoegen dat nog rest, van zwartheid.

Vier sterren ballen geeft Thomas de Veen in het NRC Handelsblad aan In het buitengebied van Adriaan van Dis. De waardering wordt ook uitgedrukt door de plaats voorin de boekenbijlage, de hele pagina die ervoor wordt uitgetrokken en de prachtige tekening van Paul van der Steen.

Wie de Volkskrant van vandaag erbij pakt ziet een compleet ander oordeel. Van Dis staat niet voor in de krant, maar bijna helemaal achterin op een pagina waar ook nog twee andere boeken worden besproken. De recensent van dienst is Arjan Peters die voor deze roman slechts twee sterren over heeft. Een ouderwetse kraakrecensie.

Alles blijft cliché en buitenkant. De stijl is een mengeling van ouwelijkheden (‘baldadig’, ‘verdorie’, ‘ik moest vreeslijk hoesten’) en Ot & Sien-proza voor grote mensen […].