Ter meerdere eer en glorie

Dit is weer iets nieuws: hommage-albums, ter gelegenheid van een mijlpaal of verjaardag. Sinds vorig jaar verschijnen er ineens stripalbums op de markt die een jubilerende stripreeks in het zonnetje zetten. De eerste echte hommage was voor de Blauwbloezen, vanwege het zestigste album dat vorig jaar in de reeks verscheen. Negentien striptekenaars uit voornamelijk Frankrijk en België, met Aimée de Jongh als Nederlands vaandeldrager, tekenden korte verhalen en feliciteerden daarmee zogenaamd de twee Blauwbloezen, Blutch en Chesterfield.

Het album was wel aardig. Het was allemaal een beetje belegen en voor de hand liggend, en leek daardoor geen voorbode voor meer hommages. Maar dan toch, onlangs verschenen er ineens twee: eentje voor de zestigjarige Guust Flater van André Franquin en een voor de tien jaar jongere Agent 327 van Martin Lodewijk.

Het album Gefeliciflaterd! is met 47 auteurs een behoorlijke optocht. Bij snel doorbladeren valt vooral de groene coltrui van Guust op. De meeste tekenaars hebben hun felicitatie in een Guust-strip uitgewerkt. Veel kantoorgrapjes dus en meteen valt op dat Franquin niet zomaar de eerste de beste was: onbedaarlijk lachen wordt het nergens in het album, in tegenstelling tot de Guust van weleer.

Ook de tekenaars die niet werkelijk de moeite hebben genomen om er echt iets van te maken en een magere hoera-illustratie hebben ingeleverd, dragen niet bij aan de positieve waardering van dit album. Is het dan helemaal niets? Toch wel: hier en daar is er een glimlachje. De balans slaat alleen niet naar de gulle lach door, daarvoor zijn teveel bijdragen gewillig tot en met dweepziek. Het gevoel dat veel tekenaars het vooral een hele eer vinden straalt van de pagina’s af.

Dan heeft Agent 327 het beter getroffen met Hulde aan de jubilaris. Sommige van de tien korte verhalen die in het album zijn opgenomen, zijn in ieder geval grappiger en geven de Abraham meer glans. Niet alles even uitmuntend, maar korte verhalen doen het beter dan de losse paginastrips van Gefeliciflaterd! Dat bewees de Blauwbloezen-hommage ook al. Tekenaars kunnen tenminste lekker uitpakken en dat hebben ze bij Agent 327 gedaan.

Natuurlijk zijn de grote borsten van Olga Lawina een gewillig onderwerp voor de zonder uitzondering mannelijke tekenaars en scenaristen, en verder vallen de peilloos zwakzinnige woord- en naamgrapjes op. Wat dacht u van de bevallige zangeres Snolly Pardon? De coureur Max Verzwikken? Staatssecretaris Fred Teveel? Inderdaad, veel te veel van het goede, net als sommige pagina’s die door loodzware tekstballonnen bijna door hun kaders zakken. Dan lijkt het alsof je een strip van Olivier Blunder zit te lezen, ook al geen feest voor zij die van vaart en actie houden.

Het existentiële politiedrama van Wilfred Otterheim en Remco Polman en de clowneske idioterie van Frans Hasselaar en Kees de Boer springen er in positieve zin uit, net als de pikante tweelingzusterstrip van Robbert Damen en Michel Offerman.

Wat de hommage-albums leren is dat kortverhalen zich beter lenen voor een bundeling dan eenpaginastrips. Fans van Agent 327 zullen Hulde aan de jubilaris zonder meer weten te waarderen, omdat de verhalen in de traditie van Lodewijk zijn gemaakt. De echte Guust-fanaat knijpt minder in zijn handjes: iets te veel felicitatie en te weinig flaters.

Stefan Nieuwenhuis

Diverse tekenaars – Gefeliciflaterd! Guust 60 jaar. Dupuis. 56 pagina’s. 7,95.
Diverse tekenaars – Hulde aan de jubilaris, 50 jaar Agent 327. Uitgeverij L. 48 pagina’s. 8,95.