Met Remco Campert in de natuur

Deze week bracht de familie van Remco Campert naar buiten dat hij was gestopt met schrijven, wat klinkt als een eufemistische vooraankondiging van zijn dood. Zijn columns voor de Volkskrant bestonden het laatste jaar voornamelijk nog uit citaten van anderen, dus het is wellicht een verstandige keuze. Je moet een schrijver echter niet beoordelen op zijn slechtste werk, maar op zijn beste. Naast prachtige gedichten en een paar fijne romans en verhalen heb ik me in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw ziek gelachen om zijn columns vol zelfironie. Nu ik zo’n columnbundel uit de kast haal, zie ik dat het papier al zo vergeeld is dat je kunt voorspellen dat deze pocket tegelijk met de koper ervan de laatste adem zal uitblazen.

Vrijdag is de Boekenweek begonnen en het thema is ‘natuur’. Geen beter thema om te stoppen met schrijven, moet Campert gedacht hebben, want je associeert de schrijver wel met Parijs, Amsterdam, sigaretten en drank, maar niet met een fijne boswandeling. Toch opent Tot zoens met de column ‘De natuur in’ waarin de schrijver met vrienden naar de Veluwe trekt. Erg veel kennis van bomen hebben ze niet.

Het bleek ons dat lang niet alle bomen hetzelfde zijn, ook al zou je dat soms zeggen uit de verte. Sommige zijn dikker, andere daarentegen dunner.

Een juiste observatie, maar niet één waarvoor je de Nobelprijs uitgereikt krijgt. In Het bijzettafeltje staat een column met een titel die meer weggeeft van de gevoelens van Campert: ‘Mag de natuur even weg, ja?’ Hier geeft de ik-figuur een voorbeeld van ‘tweede-huis-op-het-platteland-literatuur’:

Verderop in het bos klinken de tonen van de kroepoek, die nog het meest doet denken aan het vitale gejammer van een vrouw in barensnood.

Twaalf jaar geleden ging ik naar het Boekenbal. Ik had een hotelkamer in Amsterdam geboekt, kende verder niemand en liep wat verloren rond in de stadsjungle. Toen zag ik Remco Campert bij de Albert Heijn aan het Museumplein een fles rode wijn kopen. Dat was een heel geruststellend beeld. De schrijver in zijn natuurlijke habitat.

Coen Peppelenbos

Deze column verscheen eerder in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden op 10 maart 2018.

(Foto: Remco Campert presenteert het door hem geschreven Boekenweekgeschenk Sombermans actie in 1985. © Vollebregt, Sjakkelien / Anefo, CC0 1.0)