Recensie: Hanneke Groenteman – Hallo jongens
Stuk gelummelde dagen Is zij de moeder van of is hij de zoon van? Hanneke Groenteman, afgelopen zomer nog indrukwekkend terug in ieders blikveld als scherpzinnige presentator van Zomergasten met
Alle berichten van André Keikes
Recensie: Theo Thijssen – Kees de jongen
En wip was Kees al weg Kees Bakels groeit op in een armelijk milieu als zoontje van een ziekelijke schoenwinkelier, maar is er diep van binnen van overtuigd heel bijzonder
Recensie: Akira Mizubayashi – Hartenkoningin
De herrijzenis van een altviool Toevallige ontmoetingen van grote betekenis, magische voorwerpen en intens beleefde verbindingen met het verleden karakteriseren het werk van Akira Mizubayashi. En niet te vergeten de
Recensie: Chris Ceustermans – Geesten van Boedapest
Wat had Joeri nu gedaan? Je afvragen hoe het een oude studievriend na dertig jaar is vergaan, is niet ongewoon. Dat wordt anders als het om een Hongaarse vluchteling gaat
Ons soort mensen: Koos van Zomeren
De literaire tekening van André Keikes. Deze week Koos van Zomeren.
Recensie: Lucy Caldwell – Deze dagen
O, Richard, O, Audrey, O, Emma Uitgeverij Van Maaskant Haun geeft vooral vertalingen uit van oudere boeken die in Nederland aan de literaire aandacht zijn ontsnapt. Dat leverde al talrijke
Recensie: Willem Jan Otten – Septemberzee
Heus, nu het nog kan? Heus is een echt Otten-woord, een veelzeggende uiting om de ander, maar ook jezelf van iets wezenlijks te (blijven) overtuigen. Een woord van innig gezochte,
Recensie: David Nichols – Je bent hier
Aftasten in de regen Het is heel slecht weer in David Nichols’ nieuwe roman Je bent hier, genoemd naar zo’n ‘druppel’ op een digitale kaart, die een specifieke locatie aanwijst.
Boekhans – Max Verstappen
Nieuwe aflevering van de tweewekelijkse cartoon Boekhans van André Keikes.
Recensie: Angelo Tijssens – Het einde van de straat
Jongen valt uit boom Als de eerste zin(nen) van een roman ijzersterk moet(en) zijn, zoals de mythe wil, dan is Het einde van de straat, de tweede roman van schrijver
Recensie: Geoff Dyer – Uit pure woede
Mijn grootste drijfveer is nietsdoen Voor je aan iets begint, weten wat je wilt en dit afzetten tegen zelfkennis. Geoff Dyer kent zichzelf voor zover een mens zichzelf kan kennen
Recensie: Harry G. de Vries – Het horloge van Celis
De harmonie der sferen De term vrijmetselarij roept bij de gemiddelde mens doorgaans niet veel meer op dan een vage reactie. Dat lijkt inherent aan de overtuigingen van dit genootschap:
Ons soort mensen: Carolina Trujillo
De literaire tekening van André Keikes. Dit keer Carolina Trujillo.