Ons soort mensen: Leon de Winter
De literaire tekening van André Keikes. Deze week Leon de Winter.
Alle berichten van André Keikes
Recensie: Andrea Bajani – Het boek van de huizen
Huizen hebben ook een leven Denk je oppervlakkig en van een afstand aan Italië en Rome, dan zie je vooral zeer oude gebouwen voor je, maar in de dagelijkse praktijk
Recensie: Anton Valens – Een wagon vol duivels
Veertig jaar broeden Artistieke ambitie kan soms lachwekkende vormen aannemen, maar zonder dat twijfelende tasten naar iets echt nieuws krijg je een statische maatschappij. Het ridiculiseren van zulke pogingen is
Recensie: Leon de Winter – Het lied van Europa
Europa zingt het niet meer uit We leven in turbulente tijden en je vraagt je af wat ons nog meer te wachten staat. Voor wie het heden toch nog wat
Recensie: Vonne van der Meer – Letselschade
Meer binding dan gedacht Je bent 23 jaar en loopt tijdens een skivakantie een dwarslaesie op, waardoor je onderlichaam verlamd raakt. In de eerste plaats natuurlijk een menselijk drama, maar
Recensie: Mathias Pagnaer – Vrijstaat Lux
Neo-hippies met een Instagram-account Je terugtrekken uit de veeleisende wereld omdat je niet aan de gestelde hoge maatstaven kunt of wilt voldoen. Het zal in het leven vrijwel iedereen wel
Recensie: R.C. Sherriff – Een tweede leven
Mensch durf te leven Misschien wel het meest karakteristieke kenmerk van de lagere middenklasse is de nooit wijkende twijfel of je je niet te veel verbeeldt. Wereldoorlog I-veteraan R.C. Sherriff
Ons soort mensen: Chrétien Breukers
De literaire tekening van André Keikes. Deze week Chrétien Breukers.
Recensie: Willem Jan Otten – Wil je mij poëzie leren en Diepe eb
Poëzie als tegending Of het nu draait om beeldende kunst, gedichten of film, in alle gevallen gaat het om de paradox van de introspectie, schrijft Willem Jan Otten in zijn
Recensie: Kate Zambreno – Drang
Hoe kan een alinea een dag zijn? Vrijgezelle literaire kluizenaars, lieden die zich volledig kunnen concentreren op hun werk. Het alter ego van Kate Zambreno is gefascineerd door deze eigenzinnige
Recensie: Miriam Van hee – Voor wie de tijd verstrijkt
Wat houdbaar was, werd onhoudbaar Je kunt het zo gemakkelijk vergeten door alle hectiek rond oorlogshandelingen, ontplofte oliepijpleidingen en ander ‘breaking news’, dat er ook een onverstoorbaar leven bestaat, namelijk
Recensie: Bernard Dewulf – Jaargetijden
Wij zijn er samen Het is haast een literair genre op zichzelf: elke dag gewoon om je heen kijken en dan: zien. Bernard Dewulf, die eind vorig jaar plotseling overleed,
Recensie: Jan De Meyer – De weg terug en Michel Dijkstra – Taoïsme
Mijmeren op afstand Dat er van niet-ingrijpen, het zo kenmerkende uitgangspunt van het daoïsme (taoïsme), een voor anderen soms als grote dreiging ervaren kracht uitgaat, leert de geschiedenis van deze