André Keikes is journalist, schrijver, illustrator en beeldend kunstenaar. Hij werkt(e) als cultuurredacteur voor verschillende dagbladen, tijdschriften en websites. Met zijn essay ‘De waan van vrede in het park’ won hij in 2017 de Jan Hanlo Essay Prijs.
Iedereen kan met ons doen wat ze willen Het is een beetje als overpeinzen wat je al lang overleden ouders gedacht zouden hebben van hedendaagse ontwikkelingen. Maar in de pastiche
Bartelsen zit in onze kaartenbak Het is al vaak geprobeerd om tekst en beeld op een gelijkwaardiger manier samen te brengen, maar het blijft doorgaans behelpen. Een van beide disciplines
Van Duitsland naar Duitsland Het komt niet vaak voor dat de moeizame wordingsgeschiedenis van een roman uit de voormalige DDR aan het licht komt. Dat is wel mogelijk geworden, nadat
De stelligheid van het ongewisse Een gevorderde zeventiger is ze inmiddels; dichter, schrijver, vertaler Anneke Brassinga. Tijd om de balans op te maken van een uniek literair leven. Dat deed
Iedereen moet kunnen vechten Excentrieke oma’s, daar is iets mee. Eindelijk vrij na een leven van dienstbaarheid en aanpassing, zoiets zal het zijn. Ook in Miriam Toews nieuwste roman Nachtgevechten,
Ik was aan het wisselen Teun de bromvlieg ligt opgebaard in de Lundia-boekenkast op een bierviltje. ‘Wij gaan hem heel erg missen,’ schrijft Detlev van Heest in zijn nieuwe gefictionaliseerde
We zijn allemaal ruimtegebruikers ‘Er moeten buitengewoon ernstige dingen gebeuren, willen we bereid zijn om van plaats te veranderen: oorlogen, hongersnoden, epidemieën,’ schrijft Georges Perec in zijn uit 1974 daterende
Waar blijft de kritische culturele Linda? Het is deze maand al weer twaalf jaar geleden dat de culturele glossy Hollands Diep ophield te bestaan. ‘We hebben het economisch tij niet
Oudere jongeren van onze jaren ‘Bij wijze van experiment zou Brecht eens moeten besluiten geluk te veinzen, dacht David, gewoon doen alsof. Kijken wat er dan gebeurt’. Wie ‘soort van’
Bedankt lieve boerderij Het besef dat mensen slechts passanten zijn, voorbijgaande creaturen, met voorfamilie en nazaten, is in de westerse wereld niet echt een thema. Toch valt de verbondenheid van
Zacht machiavellisme Met praktische leefregels kun je een heel eind komen, wist de Spaanse jezuïet Baltasar Gracián al in 1647. Ze bieden je de mogelijkheid als individu overeind te blijven