Ann De Craemer debuteerde met 'Duizend-en-één dromen. Een reis langs de Trans-Iraanse Spoorlijn'. Daarna volgden 'Vurige tong' (Bronzen Uil Publieksprijs), 'De seingever', 'Kwikzilver' en 'Hersenorkaan'. Ze schreef columns voor 'De Morgen' en 'Het Laatste Nieuws'.
Die ene glimlach op een dinsdagmorgen Sinds nieuwjaar doe ik op twee plekken in Tielt vrijwilligerswerk: in een woonzorgcentrum en in het ziekenhuis. Ik besloot me in te zetten als
De meest poëtische boom Vorige week, toen het nog kerstvakantie was, ging ik een dagje naar Brussel met mijn twee beste vriendinnen en hun dochters. Vooral voor die laatste was
Geruis Als ik deze afbeelding zie, krijg ik een warm gevoel van binnen – sorry als dat pathetisch klinkt. Maar: deze foto is voor mij thuis. Centraal staat de Halletoren
Wordt vervolgd Mijn dorp dat zichzelf stad noemt maakt zich klaar voor de kerstmarkt van dit weekend. Bij ons is ‘woke’ nog niet echt doorgedrongen en is Zwarte Piet dus
Mijn hemels genot ‘Ach mijnheer een mooie vogel wil ik zijn, met sterke vleugels alstublieft, mijnheer Merlijn.’ Het is een liedje – van Tim Visterin – waar mijn moeder gek
Mijn staartmadelief Ik schreef al een column over de bijzondere band die veel schrijvers met katten hebben, maar met mijn eigen kat Rachel heeft u nog niet kennisgemaakt. Als u
Een vuurtoren geeft licht, halleluja! Zondag ging ik, zoals bijna elke week, wandelen in Oostende en passeerde ik het prachtige standbeeld dat u op de foto kunt zien. Het Nationaal
Creatief met wc-rollen Ik moest lachen toen ik dit opschrift zag bij de ingang van de toiletten van een Oostends café: ‘Toilettes. Usage limité à 5 mn. Lecture tolérée.’ Voor
Op bedevaart naar Madonna Elke avond ga ik wandelen, maar als het weer het toelaat, maak ik ook een paar keer week een fietstocht. Zondag kwam ik een bord tegen
Een afwijking als een andere Hoeveel foto’s van graanvelden zou ik op mijn telefoon hebben? En hoeveel foto’s zou ik er met mijn ‘gewone’ camera gemaakt hebben? Onder vrienden is
De waarde van nutteloosheid Elke avond maak ik dezelfde wandeling in mijn thuissstad Tielt. Dezelfde, want, zo zegt men, rituelen zijn belangrijk voor het slapengaan. Elke avond zie ik dus
‘Wanneer gaan we weer naar de bib?’ Twee weken geleden heb ik me kandidaat gesteld als vrijwilliger voor De Leesjury. De Leesjury (voorheen Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen) is de grootste
Het onbezorgde lezen Schuldgevoel is voor katholieken, zegt men, en ik kan het weten, want ik ben er een. Of beter: was, maar het overbodige schuldgevoel steekt zo nu en
Van Willem Elsschot tot Wim Brands Op dit blog las ik een artikel over de tien boeken die je gelezen moet hebben als je naar Antwerpen gaat. Ik moest lachen
Moeder, waarom schrijven wij? Ik moest naar zee. ‘Moest’ als in: ik kon niet anders. Niet dat ik op een lezing of andere plichtpleging werd verwacht. Het was mijn gemoedstoestand
Een naakte boekenkast Greep uit een gesprek tussen mijn moeder en ik: ‘Ik moet dringend naar IKEA. Ik heb nieuwe boekenkasten nodig.’ ‘Maar allez Ann, serieus? Je appartement staat al
Goedkoop reizen? Lezen! In de zomer krijg ik vaak de vraag of ik tips heb voor mooie ‘vakantieboeken’. Ik vind dat een beetje een onzinnige vraag, want hoe definieer je
Slecht eten, slecht bed, vervelende mensen De Nederlandse schrijver Bob den Uyl (1930-1992) leerde ik kennen toen ik in 2011 genomineerd was voor de VPRO Bob den Uyl-prijs voor het
Waarom schrijvers van katten houden Ik weet niet meer wanneer ik voor het eerst hoorde dat er ‘cat people’ en ‘dog people’ zijn, maar ik herinner me wel wanneer ik
Ach, ach, nee toch Vandaag is het elf jaar geleden dat mijn enige held uit de Nederlandse literatuur overleed: Gerrit Komrij. Dichter, columnist, bloemlezer, polemist. Hij kon het allemaal. Men