Daan Pieters (1978) is literair vertaler en tekstschrijver. Naast Spaans- en Franstalige literatuur probeert hij ook de hoogtepunten van de wereldliteratuur in andere talen een beetje te volgen, uiteraard met inbegrip van het Nederlands.
In boekhandels gaat hij bij voorkeur achter de bestsellerbergen op zoek naar literatuur die niet de aandacht krijgt die ze verdient.
‘Hoe weinig heb ik van je geweten’ De flegmatieke Javier Marías (1951) is op zijn zachtst uitgedrukt een buitenbeentje in de Spaanse literatuur. De anglofiele professor – hij doceerde een
Dromerig naar buiten staren in de beschutting van een witregel De grote Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges zei dat hij niet wist of hij een grote schrijver was, maar noemde
Hiphop als onderzoeksobject Het is hem niet meteen aan te zien, maar Will Ashon (1969), een keurige Brit die een degelijke opleiding in Oxford genoot, heeft een verleden als baas
Le nouveau Houellebecq est (presque) arrivé Hét Franse literaire evenement van 2019 valt vermoedelijk al erg vroeg in het jaar. Op 4 januari is het zover: Sérotonine, de nieuwste roman
Studentikoos ennui De betrekkelijk jonge uitgeverij Brooklyn stelt zich tot doel om ‘boeken, juweeltjes, die om onbegrijpelijke redenen al lange tijd, vaak al generaties lang, niet in het Nederlands leverbaar
De hel van Bogotá Stilaan lijkt de vervrouwelijking van de literatuur zich ook in Latijns-Amerika door te zetten. In de tijd van de boom werden de schone letteren ten zuiden
Slapende vulkanen in de Ardennen De Colombiaanse schrijver Juan Gabriel Vásquez (Bogota, 1973) vestigde de afgelopen jaren zijn naam met geslaagde romans als Het geluid van vallende dingen, De vorm
Een zwarte tragedie New York City, begin jaren 1970. Tish, een jong zwart meisje uit Harlem, gaat haar vriendje Fonny bezoeken in de gevangenis. En dus zat ik, in de
‘Ik zou het best fijn vinden om een personage te zijn in een boek van iemand anders’ Interview met Mauro Libertella, Crossing Border, Den Haag 3 november 2018 De Argentijnse
Faalangstige fallussen Catalonië mag dan al in Madrid worden beschouwd als een opstandig stukje Spanje waar de lokale bevolking zich niet in behoorlijk Castiliaans uitdrukt, het heeft alleszins een eigengereide
Knetterende vonken: de elektriserende poëzie van Vladimir Majakovski Uitgeverij Van Oorschot is en blijft een huis van vertrouwen dat menige Russische auteur in het Nederlandse taalgebied introduceerde. De futuristische dichter
Gedenken wij Vlaanderens meest radicale cultschrijver Het is alweer tien jaar geleden dat Jean-Marie Henri Berckmans (1953-2008) het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde, al zou hij dat zelf zeker minder
Een zwanenzang Over Rafael Chirbes’ (1949-2015) postuum gepubliceerde roman Paris-Austerlitz valt eigenlijk maar één punt van kritiek te bedenken: dit is – althans in het Spaans – zijn laatste boek,
Een aardig binnenschip Een van de grootste misverstanden over literatuur is dat hermetische boeken per definitie diepzinnig zouden zijn, terwijl toegankelijk werk automatisch oppervlakkig is. Niets is minder waar: er
Rookgordijnen en dubbele bodems Sommige auteurs schrijven boeken als IKEA-kasten, met genummerde onderdelen en een handleiding om ze stap voor stap in elkaar te zetten. De Chileen Alejandro Zambra is
A.H.J. Dautzenbergs akkefietje met Abonnementenland Met Privé-domein, de autobiografische reeks van De Arbeiderspers, heb ik een ambivalente relatie, zoals wel meer mensen. Enerzijds kan het hoogst persoonlijke karakter van de
Oog in oog met de dood Toen Denis Johnson (1949-2017) zijn laatste verhalenbundel schreef, zat de man met de zeis hem al op de hielen; hij wist dat leverkanker hem
Een literair afscheid Onlangs nog bespraken we hier De afstand die ons scheidt, een roman van de Peruaan Renato Cisneros over een vader-zoonrelatie. Ook de Argentijnse auteur Mauro Libertella (1983)
Een despoot als vader ‘Dit is een roman, een fictieve autobiografie.’ Zo valt de Peruaan Renato Cisneros (1976) met de deur in huis in De afstand die ons scheidt. Een
Novograd-aan-zee Wie alles onbevangen op zich af laat komen en niet de massa, maar zijn neus volgt, wordt het rijkelijkst beloond door cultuur (of in ruimere zin: het leven). Aangetrokken