Recensie: Leen Huet – Oud papier
‘Er zijn namen die je lange tijd bijblijven, rustend en wachtend om tot leven gewekt te worden’ Als ik een antiquariaat in stap, zinkt mij vaak de moed in de
Alle berichten van Dietske Geerlings
Recensie: Emmanuel Bove – Mijn vrienden
‘Ik ben op zoek naar een vriend. Ik denk dat ik die nooit zal vinden’ Emmanuel Bove was 24 toen hij in 1924 zijn Mes amis schreef, waarmee hij naar
Recensie: Peter Verhelst – 2050
‘en je tijdens je val het zingen hoort van de tijd, onze tijd’ In eerste instantie verkeerde ik in de veronderstelling dat ik met de bundel 2050 van Peter Verhelst
Recensie: Jo Govaerts – Ik dans me weer bijeen
‘We zijn nog maar wat we zijn’ De dichteres Jo Govaerts was nog maar net vijftien toen ze in 1987 debuteerde met Hanne Ton. Daarna volgden in 1989, 1994 en
Recensie: Eline Trenson – Cyriel
‘Een ongerieflijke grote boodschap’ Volgens de achterflap moet iedereen de roman Cyriel van Eline Trenson lezen: ‘Over hoe het is om oud te worden en in een verzorgingstehuis terecht te
Recensie: Albert Duinkerken – Er is hier niets
‘Glück auf’; een wankel monument voor wie er niet is Met Er is hier niets heeft Albert Duinkerken een klein monument geschreven voor zijn doofstomme vader, die als elfde kind
Recensie: Hans Münstermann – Ik zoek mijn man
Pijnlijk oppervlakkig De drie motto’s aan het begin van de nieuwe roman Ik zoek mijn man van Hans Münstermann, wijzen verschillende kanten op. Het citaat van Joni Mitchell duidt op
Recensie: Gellu Naum – De andere kant; pohemen
‘Wil je dat we ergens in de bergen voor anker gaan’ Voor wie zich daadwerkelijk in een andere wereld wil wanen, zonder de reiskoffers te pakken, zou het lezen van
Recensie: A.L. Snijders – Tat Tvam Asi
‘Wat je leest, dat ben jij’ Het komt gelukkig niet vaak voor dat ik net verdiept ben in een boek als er een overlijdensbericht van de auteur van het betreffende
Recensie: Maartje Wortel – De groef
‘En daarna kijk ik nergens meer naar’ Dat een wandeling door het Oosterpark in Amsterdam weliswaar de enige zekerheid op een dag kan zijn, maar dat het vervolgens onmogelijk is
Recensie: Claude van de Berge – Gebed tot de leegte
‘En wat niet bestaat, is het geheim’ Hoe kun je het onzegbare zeggen? Dat is onmogelijk natuurlijk, maar dat betekent nog niet dat je er niet naar kunt streven, zo
Recensie: Nelleke Noordervliet – Wat er werkelijk is
‘Dat ben ik hier in ieder opzicht: voorlopig, tijdelijk.’ In de reeks wandelingen ‘Terloops’, die uitgeverij Van Oorschot uitgeeft, is Wat er werkelijk is van Nelleke Noordervliet van een bijzondere
Recensie: Désanne van Brederode – De tas
‘Tijm blaast de ether waarvan dromen zijn gemaakt door de ruimte’ Op de voorkant van de nieuwe roman van Désanne van Brederode, De tas, prijkt een welig vertakt bosje bloeiende
Recensie: Toon Tellegen – God onder de mensen
‘Ik ben even weg’ Net zo vanzelfsprekend als eekhoorn in de vele dierenverhalen van Toon Tellegen een brief schrijft aan egel, hangt in Tellegens nieuwe verhalenbundel, God onder de mensen,
Recensie: James Joyce – Ulixes
‘Naar binnen of niet naar binnen. Kloppen of niet kloppen’ ‘Ulysses is een huis, als het eerste huis waarin ik heb gewoond, waarin ik ben opgegroeid en waarvan ik me
Recensie: Bart Moeyaert – Dani Bennoni, lang zal hij leven
‘Jij en een bal’ Dani Bennoni, lang zal hij leven van Bart Moeyaert is voor het eerst in 2004 uitgegeven, maar nu herdrukt met op de cover een mooie tekening
Recensie: Remco Ekkers – Hop over de sofa
‘Raadsel, stil wit, met oneindige vormen ontvouwend bewustzijn’ Misschien is het tijd voor een nieuwe uitdrukking in de Nederlandse taal: ‘Hop over de sofa’. Dichters zijn ambassadeurs van de taal,
Recensie: Jaap Robben en Paul Faassen – Biografie van een vlieg
‘Uit stront ben je geboren, en tot stront zul je wederkeren’ Van de niet-aflatende stroom biografieën die de hedendaagse boekenwereld overspoelt, is Biografie van een vlieg van Jaap Robben en
Recensie: Roland Jooris – Vertakkingen
‘Een volmaakt hiaat binnen het gaaf geschaafde’ Pas als je een boom van bladeren ontdoet, worden vertakkingen goed zichtbaar. Door snoeien leg je de constructie bloot, de kern van waaruit