Recensie: Lena Kurzen – Schuilhuisje
Van courgettes en koriander Schuilhuisje, het debuut van Lena Kurzen (die/diens, 1982) legt op humoristische wijze bloot hoe het er in een relatie aan toe kan gaan als beide partners
Alle berichten van Dietske Geerlings
Recensie: Het lezerscollectief – Even zijn wij samen meer
‘je ketst een keitje het rimpelt tot bij mij’ Het is alsof je een huis binnenstapt, waar je in elke kamer in een nieuwe wereld terechtkomt. Even zijn wij samen
Recensie: Banana Yoshimoto – Kitchen
Een Japanse keuken om in te blijven Als je eens kennis wilt maken met de Japanse literatuur, is Kitchen van Banana Yoshimoto een mooie keuze. Het boek is al in
Recensie: Rozalie Hirs – dagtekening van liefdesvormen
‘ben ik buiten de zichtbare wereld in het gedichtsveld’ Elke bundel van Rozalie Hirs is weer een nieuwe verzameling overrompelende ‘toonkunst’ in alle betekenissen van het woord. Ik heb eerst
Recensie: Xavier Le Clerc – Een man zonder titel
‘Eindelijk vertellen waar het bloed vandaan komt dat door mijn aderen stroomt’ Een man zonder titel van Xavier Le Clerc begint met een aangrijpend fragment van Camus uit Ellende in
Recensie: Elte Rauch – Een vrouw met mooie borsten
Meer dan een dagboek Hoe kies je een boek? Een vrouw met mooie borsten van Elte Rauch koos ik vanwege de titel en de afbeelding op het omslag: een vrouw
Recensie: Robert Antelme – De menselijke soort
‘Maar wij blijven ondubbelzinnig mensen’ Al in 1947 publiceerde Robert Antelme zijn L’Espèce humaine, maar pas in de jaren zeventig krijgt het de aandacht die het verdient. In 2001 is
Recensie: Thomas Heerma van Voss – Dit is mijn villa
‘Nu zijn jullie de buitenlanders’ In de serie Literaire juweeltjes verscheen onlangs Dit is mijn villa van Thomas Heerma van Voss. Tom, de verteller, reist met zijn zus en neefje
Recensie: Ron Elshout – Naglans
‘terwijl hij de vlinders van de wereld weerstaat’ Soms komt je een dichtbundel ter hand die buiten je weten al een langere tijd bestond. In oktober 2023 verscheen het prachtige
Recensie: József Debreczeni – Het koude crematorium
‘Hier is geen sprake meer van stilte’ Al in 1950 verscheen het nietsontziende ooggetuigenverslag Het koude crematorium in het relatief vrije Joegoslavië van Tito, waar de Hongaarse József Debreczeni na
Recensie: Claire Keegan – Op het allerlaatste moment
Drie keer een vrouw en een man Er zijn schrijvers die met hun dikke boeken en volle stijl de lezer overweldigen, waardoor deze sprakeloos en murw, of juist in aanbidding
Recensie: Michael Cunningham – Dag
Hommage of nabootsing? Na zijn bestsellers Bloedverwanten, Huis aan het einde van de wereld, De uren, Stralende dagen, en Bij het vallen van de avond is nu ook Dag van
Recensie: J. Presser – De nacht der Girondijnen
‘Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods’ Precies in de week dat Joep van Ruiten in het Dagblad van het Noorden schrijft dat de CPNB voor
Recensie: Simone Atangana Bekono – Marshmallow
Poedersuiker op mijn schouders en mijn hoofd als een nonnenbil Je kunt nog zoveel poëzie hebben gelezen, het betreden van een onbekende bundel blijft iets heiligs houden en tegelijkertijd iets
Recensie: Wiebe Radstake en Isa Altink – J. Slauerhoff Archipel 1923-2023
Een verlangen ‘om de wereld net voorbij de oever te begrijpen’ Er zijn verschillende manieren om onze oude dichters te eren. Een bijzonder sympathiek initiatief kwam afgelopen jaar van de
Recensie: Elders literair – 2023 (2)
‘Door mensenhanden gemaakt en ook de mens voorstellend’ Het platform Elders literair biedt een podium aan schrijvers voor wie op een of andere manier in hun werk het ‘niet hier’
Recensie: Ingvild H. Rishøi – Winterverhalen
‘Ik weet dat ze het koud heeft’ Wat is er met kou dat deze een diep gevoel van solidariteit op kan roepen? Alle drie de Winterverhalen van de Noorse Ingvild
Essay: Primo Levi – Is dit een mens vs Marion von Tilzer – Into eternity
Een glimp van de mens in een hel In 2021 vroeg Roeland Dobbelaer mij in een interview wat ik met het kwaad doe in mijn werk. Deze vraag nodigde mij
Recensie: Eva Meijer – Dagen van glas
Tussen scherven een vertrouwde gedaante De eerste paar zinnen van Dagen van glas, de nieuwe roman van Eva Meijer, kwamen me vertrouwd voor, een déjà vu. De vrouw, die over
Recensie: Jane Sautière – Drijvende lichamen
‘Leven en dood in een trillende omhelzing’ De kleine archipel aan segmentjes van glasvochtmembraan, die drijven en schaduwen werpen op het netvlies, die als schimmen of zwarte vlekjes worden waargenomen,