Essay: Hannah Arendt – Het leven van de geest (5)
De metafoor als brug tussen zintuiglijke ervaringen en ons denken In Het leven van de geest richt Hannah Arendt zich op drie belangrijke processen in de geest: denken, willen en
Alle berichten van Dietske Geerlings
Recensie: Louise Glück – Marigold en Rose
Een beeldschoon prozadebuut Marigold en Rose is het beeldschone prozadebuut van de Amerikaanse dichteres Louise Glück, die in 2020 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Het is een prachtig, nostalgisch, maar
Essay: Hannah Arendt – Het leven van de geest (4)
In de schuilplaats van ons denken In Het leven van de geest richt Hannah Arendt zich op drie belangrijke processen in de geest: denken, willen en oordelen, aan welke ze
Recensie: Piet Gerbrandy – Niets dan dit
‘in heel dat bloedbed van je fijnste vezels niet kunnen tonen waar jijzelf vertoeft’ In de podcast ‘Beeldspraak’ van het Poëziecentrum (aflevering 19 juni) gaat Otto Kyrke in gesprek met
Essay: Hannah Arendt – Het leven van de geest (3)
Waarheid en betekenis In Het leven van de geest richt Hannah Arendt zich op drie belangrijke processen in de geest: denken, willen en oordelen, aan welke ze allemaal een flink
Recensie: Claude Simon – Haar
‘ze breken en gaan langzaam voort in parallelle lijnen spatten in schuim uiteen’ Laat je vooral helemaal onvoorbereid tuimelen in de bundel Haar van Claude Simon, in de glansrijke vertaling
Recensie: J. Slauerhoff – Oost-Azië
‘Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen?’ Hoe aangenaam de combinatie van passie en vakmanschap kan zijn, is te ervaren in de opnieuw uitgegeven bundel Oost-Azië van J. Slauerhoff door
Essay: Hannah Arendt – Het leven van de geest (2)
Over de ziel die overloopt in het lichaam en het grondeloze denken van de geest In Het leven van de geest richt Hannah Arendt zich op drie belangrijke processen in
Essay: Hannah Arendt – Het leven van de geest (1)
Aan de oppervlakte van ons verschijnen In Het leven van de geest richt Hannah Arendt zich op drie belangrijke processen in de geest: denken, willen en oordelen, aan welke ze
Recensie: Johanna Pas – De onverwachteling
‘Ik zal weer meervoud zijn’ Vlak voordat Johanna Pas dit jaar overleed, schreef ik voor Poëziekrant een dubbelrecensie over haar bundel Was; of hoe ik mijn huid verloor en haar
Recensie: Lorena Salazar Masso – De rivier is een wond vol vissen
Een verhaal dat als een rivier door je aderen vloeit Als je begint te lezen in De rivier is een wond vol vissen van Lorena Salazar Masso, drijf je met
Recensie: Claire-Louise Bennett – Poel
Een boek dat doorgaat voorbij het einde Wie zich durft over te geven aan de ongecontroleerde, maar ook ontwapenende stroom van gedachten van een jonge vrouw, die zich in een
Recensie: Zinaida Hippius – De schittering van woorden
‘Dat niemand meer een stukje ziel lijkt te bezitten dat niet gewond is’ Wie begint te lezen in De schittering van woorden van Zinaida Hippius, zal onwillekeurig parallellen zien tussen
Recensie: Saskia de Coster – Net echt
‘In ieder van deze woorden hurk je neer’ Bijzonder fraai uitgegeven in zwart, rood en wit is de nieuwe roman Net echt van Saskia de Coster: een craquelé stukje hoofd
Recensie: Dewi de Nijs Bik – Indolente
‘Hoe je niet kunt stoppen met reconstrueren’ Als je in een dichtbundel begint, is er altijd eerst dat aftasten: wat ben ik aan het lezen, welke aanknopingspunten vind ik in
Recensie: Stijn van der Loo – De wilde binnenvaart
De taal van het water en de wilde vaart Hoezeer ook vanaf het einde van de twintigste eeuw het postmodernisme binnen de literatuur verhaallijnen en personages uit hun verband heeft
Recensie: Seumas O’Kelly – Het graf van de wever; een verhaal over oude mannen
Van het graf en de stoffelijke resten van de taal Misschien is van alle ruimtes waar je een verhaal kunt laten plaatsvinden, de begraafplaats wel de mooiste: de plek van
Recensie: Miklós Radnóti – Nachthemel, waak
‘Wortel ben ook ik geworden, rondom wormen, mijn verblijf’ In 2021 verscheen de vertaling van Het schriftje uit Bor van de Hongaarse dichter Miklós Radnóti (1909-1944). Het schriftje werd gevonden
Recensie: Anka Hashin – Schrikkeljaar
Tussen platborstige tweedrachtzaaisters en pokdalige ploegbazen De verhalen uit Schrikkeljaar, het debuut van Anka Hashin, tonen een grove wereld van uitersten, waar niet veel plek is voor fijnzinnigheid en nuance.
Recensie: Annelies Verbeke – Koude soep
Zandstralen langs de Belgische kust Annelies Verbeke begint Koude soep (Terloopsreeks) met hoe ze een idyllisch beeld had van enkele dagen voor zichzelf: ‘Tussen de verkwikkende wandelingen in zou ik