is leraar Nederlands. Sinds 2010 timmert hij ook literair aan de weg met
de boeken 'Woordsoep,' en 'Huis van bewaring' (columns) en 'Een gat in
de lucht' en 'Man van de Wereld' (romans).
Geschiedenis was niet Holwitz’ beste vak. Mede daarom kon hij je niet vertellen hoeveel generaties hoogleraren zijn familie inmiddels had voortgebracht. Een stuk of vijf, dacht hij, maar het konden
Christa van Wenum had alles in zich om topmodel te worden. Ze had alleen haar uiterlijk niet mee. Je kon het nog wel sterker zeggen. En dat deden de jongens
Het komt maar zelden voor dat iemand aan Bas vraagt wat-ie voor werk doet. Logisch: hij werkt vijfentachtig uur per week en zijn collega’s, klanten en leveranciers weten heel goed
Hoe nu verder? Dat moet u mij eigenlijk niet vragen. Hoewel ik wel wat grappige ideetjes heb. Het grote succes van de anti-rooklobby verdient navolging. Er moeten waarschuwingen komen die
Naar aanleiding van mijn noodkreet op deze site verzamelde zich een groepje happy campers in de feesttent op het recreatieveld. Iemand verweet me dat mijn stuk geen analyse bevatte, geen oplossingen
In een natte tent is het heerlijk somberen over het einde van onze beschaving. Ik stel me voor dat er in de vijfde eeuw, toen de Visigoten en de Vandalen
Literaire tijdschriften hebben in mijn cultureel bewustzijn ongeveer dezelfde status als – pak ‘m beet – de paardentram en het stoomgemaal. Als we tijdens de familiefietsdag toevallig het Openluchtmuseum aandoen,
Een voorbeeld voor alle literaire musea ter wereld Mijn vriend en goeroe Sake K. houdt van Hamsun. Hij heeft me twee keer een boek van Hamsun cadeau gedaan: Levensfragmenten en
Sponsorgeld Ik ken iemand die een – in mijn ogen imposante – journalistieke carrière achter de rug heeft en die me niet zo lang geleden toevertrouwde dat hij al die
In 1995 schreef de eertijds gevreesde criticus Michèl M. in een bekend landelijk dagblad van katholieke signatuur over een verhaal in een bekend regionaal tijdschrift waarvan ik de meeste redactieleden
Een paar keer glimlachen Fleur van Groningen (1982) is een schoonheid, die niet te verlegen is zich in weinig verhullende poses te laten fotograferen. Ze tekent cartoons voor het tijdschrift
Vissen in Elsschots vijver In het begin van ‘Dank u heren’, het laatste hoofdstuk van de biografie Elsschot, leven en werken van Alfons de Ridder vat Vic van de Reijt
DE DICHTER DICHT NIET maar opent verre verschieten b.v. van tientallen vrouwen met prachtige tieten. (Henk Spaan in de Dikke Komrij, ed. 1987) Ik heb mezelf – dat moet u
Ik ben afgestudeerd op ‘De Feesten van Angst en Pijn’ van Paul van Ostaijen. Ik kreeg een 8 voor mijn scriptie. Sindsdien ren ik hard de andere kant uit als
Gerwin van der Werf, de dichter die vorig jaar – vermoedelijk terecht – de Turing Poëzieprijs won, gaat op zijn weblog in tegen Chrétien Breukers’ noodkreet voor een vijfjarig moratorium
Ineens zijn dingen 25 jaar geleden. Deze week zag ik een serie gelikte foto’s van Tsjernobyl op internet. Ik kan me nog goed herinneren waar ik was, toen de nieuwslezer
In de jaren negentig – denk ik – had Jan Mulder een reeks columns onder de titel ‘de bioscoopverlater’. Wat me ervan is bijgebleven is vooral dat ik het een
‘Hoe het bijkwam, weet ik volstrekt niet, maar wiskunstig zeker is het, dat mijn Wijf, mijn Dienstmaagd, mijn Paard en mijn Hond, bijna op één en hetzelfde oogenblik, teffens in
Van Nell Westerlaken leerde ik een jaar of tien geleden een belangrijk kunstje: je moet als je schrijft over reizen niet alleen beschrijven wat je ziet en hoort, maar ook