Recensie: Valerie Fritsch – Winters tuin
Een vrijwel dialoogvrije tekst kan evengoed beklijven, al wordt er dan een zware wissel getrokken op de taal, op de mate van achteloosheid waarmee het verhaal wordt verteld, op de
Alle berichten van Guus Bauer
Recensie: Gerda Blees – Aan doodgaan dachten we niet
Tien verhalen: sterke eenheid van constant niveau Wat vooral opvalt aan het prozadebuut van Gerda Blees (1985), de verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet, is de sterke eenheid en het
Recensie: Andreas Oosthoek – Vuurland
Op zoek naar een veilige haven Gelukkig komt van uitstel niet altijd afstel. De op Walcheren geboren Andreas Oosthoek (1942) was jarenlang hoofdredacteur van de Provinciale Zeeuwse Courant. In 2015
Recensie: Nino Haratischwili – Het achtste leven (voor Brilka)
Een monument voor de afstamming Het achtste leven (voor Brilka) van de Duits-Georgische schrijfster Nino Haratischwili (1983), is een sage over zes generaties van de Georgische familie Jasji, die de
Recensie: Maria Barnas – Altijd Augustus
Een verschoven wereld Maria Barnas (1973) is dichter en beeldend kunstenaar, hetgeen haar proza een grote eigenzinnigheid meegeeft. Zestien jaar na De baadster, is er een nieuwe roman van haar
Recensie: Tim Hofman – Gedichten van de broer van Roos
Doorgaan, vooral doorgaan Vooropgesteld: succes is eenieder (die een beetje normaal doet) gegund, zelfs tv-mensen, jong en oud, die om het even wat tussen twee kartonnetjes proppen. Nu ja, het
Recensie: Wisława Szymborska – Zwart lied
Tergend mooi Het schrijverschap, het dichterschap is broos, hoe uitgehouwen uit graniet het achteraf ook moge lijken, zo blijkt uit het voorwoord in Zwart lied, de postuum verschenen beoogde debuutbundel
Recensie: Bov Bjerg – Auerhaus
Praten omdat je leven ervan afhangt Het goede voornemen van elke nieuwe generatie: we gaan alles anders doen dan onze ouders. (Lees: beter.) Voorwaar een nobel streven, iets dat ook
Recensie: Daan Dekker – De betonnen droom
De tijdgeest haalde de utopie in De wijk ten zuidoosten van Amsterdam, kortweg wel ‘de Bijlmer’ genoemd, bestaat vijftig jaar. Reden voor journalist Daan Dekker (1984) om zich in te
Recensie: Jens Christian Grøndahl – Vaak ben ik gelukkig
Uitgekristalliseerde roman met een pulserende vorm De diversiteit van de literatuur is de ware betoveringskracht. Je kunt overdonderd worden door een episch monument als Het achtste leven(voor Brilka) van de
Recensie: Christophe Boltanski – De schuilplaats
Mozaïek van een microkosmos De verschillende leden van de familie Boltanski hebben in de loop der tijd hun stempel op het Franse culturele leven gedrukt. Een uitgebreide familiegeschiedenis zal in
Recensie: Peter Wohlleben – Het innerlijke leven van dieren
Een volledig pakket gevoelens Peter Wohlleben (1964) heeft wereldwijd succes met zijn ‘feelgoodboek’ Het verborgen leven van bomen, een in aanstekelijke taal geschreven, welhaast romanesk relaas, over de wonderen van
Recensie: Erik Nieuwenhuis – Bloedend hart – een leven in vijftig Nederlandstalige hits
Intiem en universeel tegelijk In september vorig jaar verscheen in de Volkskrant in de bijlage Sir Edmund ineens een rubriek waarin tv-maker Maxim Hartman drie boeken besprak door de eerste
Recensie: Edna O’Brien – De rode stoeltjes
Het kwaad schiet wortel ‘Ongelooflijk hoeveel woorden er voor “thuis” zijn en wat voor woeste muziek eruit gewrongen kan worden’ is de slotzin van het meesterwerk De rode stoeltjes van
Recensie: Dimitri Verhulst – Het leven gezien van beneden
Scenario van een nachtmerrie Hoe kun je de waanzin van de dictatoriale werkelijkheid doorstaan en de absurditeit tegelijkertijd een hak zetten? Met de gespeelde argeloosheid van de brave soldaat Švejk
Recensie: Koos Meinderts – Naar het noorden
De ware bedoeling achter de woorden Koos Meinderts (1953) schreef sinds zijn debuut in 1983 vijftig jeugdboeken, meestal geïllustreerd door zijn vrouw Annette Fienieg, zo ook zijn nieuwste roman Naar
Recensie: J. Goudsblom – Geleerd
Je bent wat je kunt, wat je hebt durven leren Het grote gevaar bij memoires is dat ze te particulier kunnen zijn, uitsluitend van interesse voor een beperkte groep. De
Recensie: Christophe Vekeman – Johnny Paycheck
Leeddempende teksten Je hebt schrijvers bij wie het eigenlijk niet zo veel uitmaakt welk onderwerp ze aansnijden. Het stilistisch vernuft alleen al weet je van kaft tot kaft te kluisteren.
Recensie: Marijke Schermer – Noodweer
De mens als natuurverschijnsel De Colombiaanse Nobelprijswinnaar 1982 Gabriel García Márquez zei ooit tegen een interviewer die aandrong: ‘Ik heb een openbaar leven, een privéleven en een geheim leven.’ Iemand
Recensie: Georges Simenon – De gehangene van de Saint-Pholien
Een identieke koffer De Belg Georges Simenon (1903 – 1989) was een veelschrijver. (En een vrouwenverslinder. Naar eigen zeggen deelde hij het bed met pakweg tienduizend dames.) Op zijn negentiende