Recensie: Jesús Carrasco – De grond onder onze voeten
Een tombe in woorden De debuutroman De vlucht van de Spaanse schrijver Jesús Carrasco (1972), in de oorspronkelijke uitgave in 2013 verschenen, is inmiddels in dertig landen uitgegeven en de
Alle berichten van Guus Bauer
Recensie: David Grossman – Het duel
Een bejaarde adopteren De Israëliër David Grossman (1954) is echt van alle schrijfmarkten thuis. Hij heeft meerdere romans op zijn naam, maar liefst twee grote epische werken, Zie: liefde en
Recensie: Tjeerd Posthuma – Stad van goud
Een kleine stap kan grote gevolgen hebben Het is 2008 en de achttienjarige Claire zit in een gemengde halfopen instelling, een soort gevangenis met veel praattherapie. Haar begeleider Melissa heeft
Column: Guus Bauer – Naar adem happen
Naar adem happen Ik tel mijn zegeningen, maar het verregaande opportunisme in het boekenvak maakt je weleens moedeloos. En dus ging ik er vorige maand maar weer eens vandoor, trok
Recensie: Jente Posthuma – Mensen zonder uitstraling
Geen gefilosofeer en gepsychologiseer De debuutroman Mensen zonder uitstraling van Jente Posthuma is in een vlekkerige donkerblauwe letter gedrukt. Je gaat er, indachtig het kleurenschema, een beetje oranje van zien.
Recensie: Mathijs Deen – De Wadden
Geen geboorterecht, maar een mentaliteit Mathijs Deen (1962), tevens radiomaker, is in zijn tweede schrijversleven behoorlijk op dreef om een compleet auteur te worden. Zijn roman Onder de mensen blonk
Recensie: Roger Martin du Gard – De verdrinking
Een met meel bestoven bakkersknecht Het winnen van de Nobelprijs voor de Literatuur kan vreemde gevolgen hebben. Het grote publiek denkt vaak dat de teksten zeer literair zijn, uiterst moeilijk.
Recensie: Michiel Löffler – Land weg
De graslanden worden opgerold Redacteuren en uitgevers willen je nog weleens proberen te paaien met een uitspraak als ‘dit boek doet sterk denken aan Boven is het stil van Gerbrand
Recensie: Denis Thériault – De eenzame postbode
De haiku’s van de postbode Je hebt eigenlijk maar één goed uitgangspunt, één aansprekend idee nodig om zaken van levensbelang aan de orde te kunnen stellen. In De eenzame postbode
Recensie: Alejandro Zambra – Begrijpend lezen
Een roman in multiplechoicevragen De Chileense schrijver Alejandro Zambra (1975) heeft lef. Conventies zijn aan hem niet besteed. Hij trekt zich, zoals het een oprecht publicerend mens betaamt, ook niets
Recensie: Anthony Marra – De tsaar van liefde en techno
Onzelfzuchtige roman Het leven zal je varkensstront geven. Het geheim van een gelukkig leven is te leren het te accepteren als een varkensworst. Wanneer de Amerikaanse schrijver Anthony Marra (1984)
Recensie: Lodewijk van Oord – Alles van waarde
De wetenschap is weerloos Lodewijk van Oord (1977) woont sinds 2014 in Italië, waar hij adjunct-directeur is van een internationale school. In dat jaar debuteerde hij met de roman Albrecht
Recensie: Elie Wiesel – Open hart
Het gevoel dat ik eigenlijk nog niet eens begonnen ben Als tienerjongen was Elie Wiesel (30 september 1928 – 2 juli 2016), zoon van orthodoxe joden van Hongaarse afkomst levend
Recensie: Marte Kaan – Wij houden alleen van onszelf
Een leven als een ritueel Een quote op een boek kan soms bijna averechts werken, of in elke geval andere verwachtingen wekken, een ‘misleidend’ karakter hebben. ‘Wie licht vervreemdende broeierigheid
Recensie: Marek Šindelka – Anna in kaart gebracht
Heimwee naar de werkelijkheid ‘Marek Šindelka (1984) is een Tsjechisch supertalent en wordt beschouwd als de belangrijkste schrijver van zijn generatie.’ Normaal laat je zo’n opmerking in de bio in
Recensie: Denis Johnson – Jezus’ zoon
Een waarachtig verslag van zelfdestructie De Amerikaanse schrijver Denis Johnson (1949) was bijna tot aan zijn dertigste verslaafd aan drugs en alcohol, nadat hij al op zijn negentiende was gedebuteerd
Recensie: Yusuf Atilgan – De lanterfanter
Op zondag gorden ze hun zondagse leven om, op woensdag het woensdagse! De heer C. , de hoofdpersoon in de roman De lanterfanter van de Turkse schrijver Yusuf Atilgan (1921–1989),
Recensie: Andreas Steinhöfel – Anders
Een nieuw mens, een nieuwe naam We zijn al jaren gewend dat alles in hokjes wordt geduwd. Makkelijk voor de marketing, voor de boekhandel en voor de lezer. Maar soms
Recensie: Frans Pointl – Zonder rampspoed valt er niets te melden
Van mensen eindelijk verlost Er zijn schrijvers die eigenlijk steeds weer hetzelfde boek schrijven, of zo men wilt, aan één groot levenswerk sleutelen. Die keer op keer terugkomen bij hetzelfde
Recensie: Jerker Spits – Staalhelmen en curryworst
In elk gehucht een Wurstbude Veel Nederlanders, de gestolen fietsen tijdens de bezetting nog in het achterhoofd, geven af op onze oosterburen, zetten ze weg als worst-, spek- en zuurkoolvreters,