Recensie: Bernard Malamud – De fikser
Lot of toeval Natuurlijk weet ik dat dit boek in dezelfde vertaling (van L. en M. Coutinho) in 1967 al is uitgebracht. Maar zoals het gaat met de zichzelf herhalende
Alle berichten van Hanz Mirck
Recensie: Peter Handke – Gedicht aan de duur
Als een watervogel zweven boven de tijd De Oostenrijkse auteur Peter Handke schrijft op de grens tussen literatuur en filosofie, tussen fictie en werkelijkheid, poëzie en essay, toneeltekst en toneeltheorie.
Recensie: Chrétien Breukers en Dieuwertje Mertens (samenstellers) – Dichters uit de bundel
Mest en veel mist ‘In Dichters uit de bundel zijn de meest recente periode en de vernieuwingen van de hedendaagse Nederlandstalige poëzie in kaart gebracht. Ook laat deze bloemlezing zien
Recensie: Ronald Giphart – Lieve
De gestalte van een idee Na zijn vroege werk zocht Ronald Giphart wat meer verdieping in zijn romans. In De wake en iets mindere mate in Harem is dat ook
Recensie: Donald Niedekker – Oksana
Eén ster – Honderd sterren Het vluchtelingenprobleem is voor veel mensen een ver-van-mijn-bed-verhaal. Mensen met een andere huidskleur, een andere religie, een andere cultuur en een vaak lagere ontwikkeling. In
Recensie: K. Michel – Te voet is het heelal drie dagen ver
‘En meer’ ‘K. Michel wordt beschouwd als een van de belangrijkste hedendaagse dichters,’ stelt de uitgever voorin de bundel. Die stelling wordt gevolgd door een opsomming van de prijzen die
Recensie: Jeroen Dera e.a. – Dichters van het nieuwe millennium. Nederlandse en Vlaamse poëzie in de 21e eeuw
De fruitmachine geeft altijd te weinig In vierentwintig essays bespreken vierentwintig wetenschappers vierentwintig dichters die klaarblijkelijk representatief zijn voor de moderne poëzie. Onder andere Alfred Schaffer, Rodaan Al Galidi, Mark
Recensie: Erik Jan Harmens & Ilja Leonard Pfeijffer – Duetten
Toverrijst LFHBBR Twee dichters, die beiden zeggen openhartig te schrijven (Harmens bijvoorbeeld in zijn jongste roman Hallo muur over zijn alcoholverslaving en Pfeijffer in zijn Privé-domeindagboek over zo ongeveer alles)
Recensie: Jonathan Griffioen – Wijk
Doorgestreept Het debuut van Jonathan Griffioen (1987) gaat over het leven van jongeren in Wijk (bij Duurstede), maar het had ook een wijk in Utrecht kunnen zijn. Of Maastricht. Die