Jan de Jong (1954) studeerde Nederlands en literatuursociologie in Tilburg en Nijmegen. Hij was achttien jaar lang redacteur letteren van cultureel webmagazine CuBra.nl, is co-auteur van Zelf gedichten lezen, een bundel essays over moderne Nederlandse poëzie en schrijft over literatuur voor onder meer Tzum, LTM, Ooteoote en Poëziekrant.
De vrije wil van de bal Er zijn relatief veel dichtende leraren Nederlands: Ed Leeflang, Driek van Wissen, Willem Wilmink, om maar een paar bekende namen te noemen. Goed, dit
Het komt goed, maar zonder ons Gebeden en geloofsbelijdenissen vormen geen vreemde eenden in de bijt van de poëzie. In profane teksten gaat het dan vaak om een ‘draai’ die
Een schrijversleven is ook maar een gewoon leven Kroniek van een overzichtelijk jaar heet het nieuwste boek van de Antwerpse schrijfster Diane Broeckhoven. Het is, zoals de titel al doet
Een intensieve wandeling door het oeuvre van Ischa Meijer Bij Ischa Meijer (1943-1995) heeft iedereen die, zeg, vóór 1970 geboren is, wel een bepaald beeld. Zijn geruchtmakende radio- en televisie-interviews,
Een licht dat schijnt tot in onze tijd Voor liefhebbers van de Nederlandse literatuur was 1669 het jaar waarin zich een kleine revolutie afspeelde: de oprichting van het dichtgenootschap Nil
‘een dichter reist om achter te blijven’ Het zijn niet de minste dichters die hun debuutbundel openen met een poëticaal inkijkje. Denk aan Remco Campert die zijn eersteling Vogels vliegen
Niets menselijks was de middeleeuwer vreemd Er zijn weinig historische catastrofes literair zo bezongen als de pestgolf die halverwege de veertiende eeuw door Europa trok. Begrijpelijk, veel ingrijpender rampen heeft
Omdat poëzie nooit af is… De gedichten van de Vlaamse Delphine Lecompte zijn doorgaans behoorlijk verontrustend. Pijn, verdriet en moeizame relaties doordesemen haar in bloemrijke taal geschreven poëzie op een
‘Kwade overdadige gedichten’ Gedichten lees je niet voor je lol. Als ze alleen maar verstrooiing bieden, een gemakkelijke liefde bezingen, sinterklaascadeautjes inleiden, of anderszins een alledaags geluk onderstrepen, vliegen ze
Gedichten, foto’s en niks extra’s Er bestaat niet zoiets als Amsterdamse poëzie. Dat komt natuurlijk vooral omdat iederéén die meer dan drie welluidende regels achter elkaar kan zetten, fluks naar
Gewone, absurde, verzoenende gedichten ‘Gedichten die je het stevige gevoel geven van met leven en aarde verzoend te zijn.’ Zo kenmerkte Remco Campert twee jaar geleden in Campert kiest de
Engeland en de Nederlanden twintig eeuwen tot elkaar veroordeeld Der was een bore van Gelderland Frolick sie byen He was als drunke, he could nyet stand, Upsolcie sie byen, Tap
Een tevreden terugblik op een nauwelijks mislukt leven We kennen Elizabeth Day van haar genadeloze ontleding van de Engels upper class in haar meesterlijke roman Het feest. Maar Day is
Een sterke compositie, maar met veel registers Van de zoon en de zee, de nieuwe dichtbundel van Pieter Boskma, presenteert zich als een veelstemmig koninkrijk. Niet alleen hebben we met
Ongestoord door zijn eigen overlijden De Vlaamse dichter Gust Gils (1924-2002) mocht zich tijdens zijn leven verheugen in een kleine doch enthousiaste schare liefhebbers. Begonnen in de jaren vijftig bij
‘Egelantier langs de gebaande weg’ Jens Peter Jacobsen (1847-1885) publiceerde tijdens zijn korte leven slechts een stuk of zes gedichten in verschillende tijdschriften. De rest is dus nagelaten werk. Niet
De schuld van de taal ‘Het is natuurlijk heel naïef om te denken dat poëzie iets kan veranderen. Aan de andere kant kan poëzie wel mensen veranderen, die op hun
‘En kijk, dat was de aarde’ De niet echt succesvolle klimaatbijeenkomst in Madrid is weer achter de rug. Volgend jaar beter, hoor je overal. Tegen beter weten in wellicht. Klimaatconferenties
Eindelijk weer manga! Afgelopen najaar verscheen de eenmalige glossy Pinda*, een titel met een duidelijke knipoog naar de Linda. Op de cover afficheert het blad zich als ‘de glossy met
Een evenwichtig relaas over een schrijver en zijn werk Minnebrieven aan Maarten van Elsbeth Etty is een titel die enige toelichting behoeft. Natuurlijk denkt iedereen meteen aan Multatuli’s Minnebrieven en