Jan de Jong (1954) studeerde Nederlands en literatuursociologie in Tilburg en Nijmegen. Hij was achttien jaar lang redacteur letteren van cultureel webmagazine CuBra.nl, is co-auteur van Zelf gedichten lezen, een bundel essays over moderne Nederlandse poëzie en schrijft over literatuur voor onder meer Tzum, LTM, Ooteoote en Poëziekrant.
Een indrukwekkende reis terug in de tijd Jan Brokken is de schoolmeester die iedereen zich zou wensen. Hij koppelt eruditie aan boeiende vertelkunst met oog voor detail. Goed, soms neemt
Nieuwe Rotterdamse Poëzie Hoe dichterlijk kun je wakker worden na een bewogen avond en nacht in een grote stad. De Rotterdamse dichter Miguel Santos doet het in Ochtend zo: naast
De taalstrijd overwonnen De vraag naar nature of nurture is een vraag naar overzicht, naar het uit elkaar peuteren van de complexiteit van de mens. Het is een onzinnige vraag,
Poëzie waarin de drumbeat overheerst De verhouding tussen poëzie en muziek is al vier eeuwen behoorlijk ongemakkelijk. Was in de Middeleeuwen lyriek nog letterlijk ‘dat wat gezongen wordt’, in het
Tot heersen is wie zich beheerst bij machte De Duitse dichter Barbara Köhler (1959-2021) bezocht in 2016 het kunstproject ‘Warten auf den Fluss’. Dat was een installatie in de vorm
Gedichten voor het einde van een oorlog Toen de Duitse troepen in 1918 zich na vier jaar bezetting uit Antwerpen terugtrokken, reisde Paul van Ostaijen noodgedwongen mee naar Berlijn waar
Tussen poëzie en wereld ‘Het verkeerde hart laat zich lezen als een roman,’ belooft de achterflap van de nieuwe dichtbundel van Jan Baeke. Een curieuze aanbeveling, al is hij niet
De brug tussen toen en nu Pubers houden niet van poëzie, tenminste dat dénken ze. En ze houden al helemaal niet van gedichten van hoogbejaarde of zelfs al overleden dichters.
Dwaze antropomorfe bijen Het omslag van De bijendans, de nieuwe bundel van Paul Demets, is blauw, we zien de lucht en wat wolken. Des te nadrukkelijker dringt de haast agressief
Shakespeares Sonnetten, anders – of toch niet? Er zijn nogal wat vertalingen van de sonnetten van Shakespeare en dat is niet zo gek. Vertalen is immers een kwestie van interpreteren
De strijd voor de menselijke maat In Wees blij dat het leven geen zin heeft schetste filosoof Jaap van Heerden ooit de vervloeking van een leven dat wél zin heeft:
Licht van toon, maar vol van verbeelding en verlies De gedichten in Nee, niet weer over vlinders, de debuutbundel van Marie Brummelhuis, zijn licht van toon en doen alsof ze
…en ook nog een soort van bloemlezing Wie van mooie bloemlezingen houdt, moet Controversiële diersoort niet lezen. Natuurlijk, er staan (fragmenten van) gedichten in van bekende actuele dichters als Asha
Een actuele 21ste-eeuwse Gezelle Ik heb lang zitten dubben of ik Vliegoefeningen nu onder ‘Gezelle’ in mijn kast moest zetten, of onder ‘Van Gasse’. De elf gedichten zijn onmiskenbaar van
Dichter bij Gorter kan haast niet Het vertalen van poëzie is tamelijk ondankbaar werk, want je doet het nooit goed. Gortervertalers M. Kruijff (Mei) en Lloyd Haft (een ruime selectie
‘Want poëzie is een bekwaam genezer’ ‘Als een leerling in de klas een gedicht als “sonnet” weet te ontmaskeren, weet de leraar Nederlands één ding zeker: deze jongen/dit meisje kan
Een nieuwe Oblomov De titel van de nieuwe dierenverhalenbundel van Toon Tellegen kun je op meerdere manieren uitleggen. De heersende visie is dat in De egel, dat ben ik vooral
Poëzie in tijden van corona In de korte verhalen die samen de bundel Vrienden van de poëzie vullen, verkeert de wereld in lockdown. Niet noodzakelijke verplaatsingen zijn verboden, alleen voor
Een onbedoeld kijkje in de keuken Naast de bekendere teksttypen liggen er van tijd tot tijd nieuwe, hoogstpersoonlijke genres in de boekhandel waarvan sommige nog enige houdbaarheid blijken te hebben
De huid van het woord Er zijn niet veel schrijvers van wie het erkennen van hun grootheid op zo veel weerstand stuit als bij Godfried Bomans. Joost Prinsen roemt in