Recensie: Jacques Hamelink – Solituden, songs
Een barokke reis door een kleurrijke, zintuiglijke wereld In de nacht van 16 op 17 november is Jacques Hamelink overleden, voor menigeen zo’n dichter die er altijd was en altijd
Alle berichten van Jan de Jong
Recensie: Remco Ekkers – Hop over de sofa
Spelende ijsbeertjes en de poëzie van Remco Ekkers Afgelopen voorjaar overleed dichter Remco Ekkers. Een paar maanden voor zijn dood verscheen de bundel Hop over de sofa, die daarmee onbedoeld
Recensie: Mark van Tongele – Roeivlucht
Een nieuw pak poëzie Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen: Stralingsmist in de ochtend Stress, burn-out, zwaarbewapende conflicten en pestgedrag op het werk. Suizelend van de
Recensie: Henk Ester – Wiskunde van lyriek
Een reis langs poëzie, filosofie en wetenschap In 2013 verscheen van Henk Ester de met de C. Buddingh’-prijs bekroonde dichtbundel Bijgeluiden. Maar daarmee was de cyclus ‘Bijgeluiden’ nog niet voltooid.
Recensie: Frans Kuipers – de Lach van de Sfinx
Het najagen van Tsjwang-tseense vlinders de Lach van de Sfinx, de nieuwe dichtbundel van Frans Kuipers, is speels van inhoud en speels van vorm, maar de gedichten zijn vaak ook
Recensie: Fran Lebowitz – Volgens Fran
Denk na voordat je iets zegt; lees voordat je iets denkt Sinds kort kan iedereen in Nederland en Vlaanderen Fran Lebowitz kennen. In de Netflix-serie Pretend it’s a city laat
Recensie: Louise Glück – Averno
Complex, gelaagd, activistisch en met intelligente humor Het gebeurt wel vaker dat de Nobelprijs voor literatuur wordt toegekend aan een auteur van wie nog amper werk in het Nederlands is
Recensie: John Ironmonger – De vele levens van Heloise Starchild
De pijn van herinneren en herbeleven In 1759 turen een man en een vrouw de hemel af, in afwachting van de komeet die Edmund Halley vele jaren eerder had voorspeld.
Recensie: Antoine de Kom – Demerararamen
Een goed gedicht kan zichzelf aan Dichters dichten niet voor de lol, lees je weleens. Diep vanbinnen knaagt er iets en dat moet eruit. Wat? Ja, dat kan van alles
Recensie: Bas Jongenelen – Basisboek Historische letterkunde
Een wandeling over gebaande én ongebaande paden De Nederlandse literatuur lijkt zich in de twaalfde eeuw als een soort Big Bang de wereld in geschoten te hebben. Er waren daarvoor
Recensie: Alfred Schaffer – , zo heb ik u lief.
De randen van de verbeelding en ‘de oorzaak van natte stank’ Vandaag, op 9 september, ontvangt Alfred Schaffer de P.C. Hooft-prijs 2021 voor zijn poëzie. En ter gelegenheid daarvan trakteert
Recensie: Sonn Franken – Literaire glibberingen & poëtische trilsels
Alchemie voor gevorderden Het oogt als een oud handboek voor alchemisten, en misschien is het dat ook wel. Want hoewel er tientallen gedichten in staan, is het geen dichtbundel. Hoewel
Recensie: Ineke Riem – Fantasii
Bloemrijk, aards, beeldend en onverbiddelijk Een van de gedichten uit Fantasii, de tweede dichtbundel van Ineke Riem, begint zo: We kunnen een cirkel tekenen en erin stappen, een kettinkje dichtmaken,
Recensie: Yentl van Stokkum – Ik zeg Emily
Verslag van een bezetenheid Net als de piepjonge Kate Bush is (toneel)schrijver en dichter Yentl van Stokkum bezeten van Emily Brontë en haar roman Wuthering Heights – en dat zouden
Recensie: Nachoem M. Wijnberg – Het leven van
Verhaaltjes die gedichten worden Bij de allereerste schrijflesjes in de eerste klas (ja, ik ben nog van de klassenmaatschappij, maar het zal tegenwoordig in groep 3 niet anders zijn) mocht
Recensie: Robert Anker – gemraad slasser d.d.t.
Verontrustende beelden uit een wrede wereld In de jaren vijftig stelde de poëzie nog wat voor. Als je tenminste naar de reacties kijkt, die de gedichten van de jonge generatie
Recensie: Sofie Cerutti – 160 tekens (inclusief wit)
Rederijkerspoëzie per sms ‘Want dichten en is gheen spel’ noteerde Jan van Boendale zevenhonderd jaar geleden in Der leken spiegel. Maar het idee dat dichten een serieuze aangelegenheid was, werd
Recensie: Sasja Janssen – Virgula
Van komma tot een duivelin Poëzie en beeldende kunst kunnen elkaar soms op heel verschillende manieren inspireren. In ‘Vahine no te tiare’ (Parken en Woestijnen, 1940) onderwierp Vasalis de vrouw
Recensie: H.H. ter Balkt – Laaglandse hymnen
Geschiedenislessen van de Balker Een mensenleven geleden, ik moest nog van alles worden, was een studiegenoot van mij nogal onder de indruk van een dichtbundeltje met de eigenaardige titel De
Recensie: Eric Min – Gare du Nord
Een bijzonder monument voor een eeuw in Parijs Er zijn steden die zich een paar jaar lang het culturele centrum van de wereld mogen wanen: Berlijn in de Roaring Twenties