Karel Feenstra (1976) is speechschrijver bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Sinds 2013 schrijft hij elke week 80 woorden voor Tzum. Hij debuteerde in december 2018 met de bundel Hand schudt hoofd.
Een kleine vijftien jaar geleden was ik op bezoek bij Ko Colijn op landgoed Clingendael. We zaten bijeen in de kamer waar Seyss-Inquart ooit met zijn nazi-vriendjes stiekem Amerikaanse films
Aan de Normannenstrasse in Berlijn staat het voormalige hoofdkantoor van het Minsterium für Staatssicherheit. De gebouwen met vuistdikke deuren zijn voor de eeuwigheid gebouwd. Baas Erich Mielke zat er ruim,
Ik heb lijmoren. Een mij tot nu toe onbekend, maar even wonderbaarlijk fenomeen. Als je ineens nog maar weinig hoort, besef je pas hoezeer je een orenmens bent. Met mijn
Geschiedenis neem ik nooit als gegeven, ze moet begrepen worden. Om een stad te doorgronden wil ik weten wie zich als eersten op de wal naast de rivier vestigden en
Aantijgingen van de dochter dat ik verliefd zou zijn op het kassameisje. Gepareerd, en het gesprek breder getrokken. En zo zat ik onder het avondeten uit te leggen op wie
Om mijn gezinsleden (en mezelf) tegemoet te komen, houd ik mijn driftbuien tegenwoordig binnenboord. Voor de goede orde: mijn tirades betroffen uitsluitend mezelf, een systeem, ‘de alles verneukende mens’. Op
Ze zag het als een verdienmodel. Wisselgeld uit haar portemonnee altijd onmiddellijk afgeroomd. Kleingeld in kleine laatjes. Briefjesgeld als boekenlegger in boeken die ze waarschijnlijk nooit uit zou lezen. Tientjes
De lobby’s van de Brusselse lobbykantoren die Suzanne Schols fotografeerde zijn eindeloos voorspelbaar. Dat is geen gebrek aan creativiteit. De prozaïsche terloopsheid van die non-descripte interieurs heeft een functie. Alsof
Aan tegenstellingen zal het ons komend jaar niet ontbreken. Neem het water aan onze lippen nu, klotsend tegen de plinten omhoog. Overvloed waar we allicht nog met verlangen naar terug
Grijs sleurt de IJssel het oude jaar langs de Deventerse kade voorbij. Rimpels water, takken en de tijd golven in troebel reliëf richting een einde dat er niet is. De
Ze hadden een dode meneer in de sloot gevonden. Aan het eind van zijn rondje visites reed papa met de auto een hard bevroren weiland op. Verderop stonden mannen in
Reageer op de concept Notitie Reikwijdte en Detailniveau voor de Partiële Herziening van het Programma Noordzee 2022-2027* De Noordzee verandert. Er komen steeds meer windmolens, scheepvaartroutes worden verlegd, en op
Toen ik een jaar of tien was, maakte ik een ongelukkige val; over het stuurtje van mijn fiets, met de voortanden op het asfalt. Bloedend en brullend thuis aangekomen, vond
De ochtend na de verkiezingsoverwinning van de PVV zochten we naar verbindende woorden. Dat onze democratische instituten deugen, daar begonnen we mee. Dat niemand de verkiezingsuitslag betwist, dat de verkiezingsuitslag
Nieuw land vraagt om nieuw denken. Nagele in de Noordoostpolder is een ‘ruimte in de ruimte’. Hier ontkiemde halverwege de vorige eeuw het Nieuwe Bouwen. Uit de schetsen van architect
Zaterdagmiddag. Ik parkeer mijn fiets, als een buurtgenoot op mij afgebeend komt. ‘Heb jij een probleem met mij,’ vraagt hij, de mondhoeken naar beneden. Een vraag als een natte krant.
In 1955 werd energiecentrale Harculo (nabij Zwolle) in gebruik genomen. ‘Een machtig en imposant bouwwerk […], dat moet bijdragen aan de verdere industriële ontwikkeling van de helaas nog vele van
Weinig werk schept zoveel voldoening als het verplaatsen van compost op de zaterdagochtend. Nuttige arbeid die zich direct verhoudt tot de monden die straks worden gevoed vanaf de met het