Recensie: Ayşegül Savaş – Lopen op het plafond
Beter zien op afstand Lopen op het plafond is het dromerige debuut van Ayşegül Savaş. De Turkse Nunu verhuist naar Parijs om na de dood van haar moeder haar jeugd
Alle berichten van Kinha de Almeida Guimaraes
Recensie: Adbelkader Benali – De stilte van de ander
Schuld en onschuld Dit jaar was de schrijver Adbelkader Benali gevraagd om de 4-meilezing, voorafgaand aan de dodenherdenking, te houden. Nadat er commotie op sociale media ontstond over antisemietische uitspraken
Recensie: Dorien de Wit – Eindig de dag nooit met een vraag
In de poëzie van Dorien de Wit is er voortdurend sprake van een wankelend zoeken. Niets biedt de lezer of dichter houvast in een wereld die voortdurend beweegt. Zelfs het
Recensie: Ewa Lipska – De liefde, beste mevrouw Schubert
Liefde is het onvermogen van de taal In De liefde, beste mevrouw Schubert zijn zesenzestig prozagedichten van de Poolse Ewa Lipska verzameld en vertaald door Karol Lesman. Steeds weer is
Recensie: Marek Šindelka – Klimaatverdriet
Berenklauwen en orchideeën In Nederland zie je ze nog heel soms. Als sierplant in tuinen of als onkruid langs het water: de reuzenberenklauw. Een gevaarlijke plant die voor ernstige brandwonden
Recensie: J.M. Coetzee – De dood van Jezus
Een langverwachte boodschap De dood van Jezus is het laatste deel van J.M. Coetzee’s trilogie over het leven van de jonge David. Het boek vormt het sluitstuk op de De
Recensie: Matei Vişniec – De stad met één enkele bewoner
Poëzie als klein protest De Roemeense Matei Vişniec dankt zijn bekendheid met name aan zijn Franstalige toneelstukken, die zijn Roemeenstalige poëzie overschaduwen bij het grote publiek. In De stad met
Recensie: Max Porter – Lanny
Een knulletje vol fantasie Het plot van Lanny is dodelijk simpel: een slaperig Engels dorpje wordt waker geschud door de verdwijning van een jongetje. De bewoners roddelen, de nationale televisie
Recensie: Mariëlle Hageman – De geschiedenis volgens Bicker 1746-1812
Een geschiedenis die leest als een roman Jan Bernd Bicker liet tallozen memoires, dagboeken, brieven en andere documenten na die verslag doen van één van de roerigste tijden uit onze
Recensie: Shusaku Endo – Het meisje dat ik achterliet
Iedereen zou toch hetzelfde gedaan hebben? Sympathiek is Tsutomu Yoshioka, de hoofdpersoon in Het meisje dat ik achterliet (1964), niet. In het zwaargehavende Tokio van net na de oorlog droomt
Recensie: Carien Westerveld – De Afrikaanse Droom
Een eigen leven bouwen Nairobi is een levendige metropool met meer inwoners dan Parijs, Madrid of Rome. In ruim honderd jaar tijd heeft de stad zich ontpopt van materiaaldepot tot
Recensie: Pia Tafdrup – De paarden van Tarkosvki
Eurydice kijkt achterom Juist het thema vergeten duikt regelmatig op in de literatuur in een tijd dat alles door Google of Facebook onthouden kan worden. Een korte zoektocht op het
Recensie: Dorothée Albers – Zeemansgraf voor een kort verhaal
Muzikaal zwijgen Er is altijd en overal muziek in Dorothéé Albers debuutroman Zeemansgraf voor een kort verhaal. Drie generaties: moeder, zoon en kleindochter, zijn met elkaar verbonden door hun muzikale
Recensie: Maarten Doorman – Dichtbij en ver weg
Liever dichtbij dan ver weg Maarten Doorman gaat geen onderwerp uit de weg in zijn nieuwe essaybundel Dichtbij en ver weg. Het verschil tussen bloot en naakt, de laatste vakantie
Recensie: Thomas Eyskens – Toen met een lijst van nu errond
Het leven is een brood om in te bijten In Thomas Eyskens omvangrijke biografie over Herman De Coninck Toen met een lijst van nu errond is de dichter, journalist en
Recensie: Daniël Vis – Insect Redux
Poëzie als doelloze gekte ‘ik zet het beeld op tv stil, precies op het moment dat/ iemand begint te praten.’ Daniël Vis’ nieuwe bundel begint onschuldig, maar lang duurt dit
Recensie: Aafke Romeijn – Concept M
Een verrassend actuele sciencefiction roman van eigen bodem Met een sciencefiction roman over radicalisering in het Nederland van 2020 weet Aafke Romeijn een eigenzinnig en verfrissend debuut neer te zetten.
Recensie: Laura van der Haar – Het wolfgetal
Zo hard als een winegum ‘Laten we iets kapotmaken,’ zegt Vikki in het eerste deel van Laura van der Haars debuutroman Het wolfgetal. De naamloze ik-persoon valt haar bij, gevolgd