Recensie: William Gaddis – De verlossers
Een genadeloos en sardonisch verhaal over macht en waarheid De theaterliefhebber kon een jaar of vijf geleden genieten van de prachtige bewerking van William Gaddis’ (1922 – 1998) monumentale roman
Alle berichten van Kris Velter
Recensie: László Krasznahorkai – Herscht 07769
Hoop is een vergissing De romans van de Hongaarse auteur László Krasznahorkai zijn gitzwart, fantasierijk, onvoorspelbaar en doordrongen van een mysterieuze sfeer. Dat is niet anders in Herscht 07769. De
Recensie: Natalia Ginzburg – Familielexicon
Herinneringen aan een gezin Al als klein meisje schreef Natalia Ginzburg (1916 – 1991) een toneelstuk waarin haar ouders, broers en zus de dingen zeiden die ze altijd zeiden. Dat
Recensie: Han Kang – Ik zeg geen vaarwel
Een vergeten geschiedenis In haar nieuwe roman verweeft de Zuid-Koreaanse auteur Han Kang een stuk geschiedenis dat lange tijd werd genegeerd. Vertaler Mattho Mandersloot spreekt in het nawoord over het
Recensie: Eric Min – James Ensor. Een biografie
Een uitputtend feitenrelaas In 2024 zal het vijfenzeventig jaar geleden zijn dat James Ensor is overleden. Oostende, de geboortestad van de avant-gardekunstenaar, maakt zich op voor een eerbetoon dat in
Recensie: Teju Cole – Trilling
Een lappendeken van essentiële verhalen Teju Cole is schrijver, fotograaf en kunstcriticus. Hij schreef in 2012 met Open stad een originele en vernieuwende roman. Er was duidelijk een compleet nieuwe
Recensie: Caro Van Thuyne – Bloedzang
Behoedzaam op zoek naar de moeder Lijn van wee en wens (2021), de debuutroman van Caro Van Thuyne, is bloedmooi en werd bejubeld en bekroond. De thematiek is duister en
Recensie: Juan Carlos Onetti – Lijkendrijver
Boeiende complexiteit Lijkendrijver, een werk dat oorspronkelijk in 1964 werd uitgegeven, wordt door sommigen gezien als het meest toegankelijke boek van de Uruguayaanse auteur Juan Carlos Onetti (1909 – 1994).
Recensie: Christine Lavant – Brood moet je zeggen
Hard en confronterend: verhalen over sociaal onrecht Op de achterkant van Brood moet je zeggen staat een houtsnede van Christine Lavant (1915 – 1973), gemaakt door haar ex-partner Werner Berg.
Recensie: Alice Walker – Bloesem plukken onder vuur
Boeiende complexiteit Alice Walker (1944) schreef meer dan veertig boeken, bestaande uit poëzie, romans, verhalen en essays. Toch is ze voornamelijk bekend van haar roman De kleur paars (1982), een
Recensie: Joakim Garff – Kierkegaard. Een biografie
Over de dialectiek tussen leven en werk De Deen Søren Kierkegaard (1813 – 1855) is bij een groot publiek niet meteen de bekendste filosoof. Er hangt bovendien iets stoffigs rond
Recensie: John Banville – Singulariteiten
Banville schrijft opnieuw elegant, genuanceerd en spitsvondig proza Met romans als De zee (2006), De onsterfelijken (2010) en De blauwe gitaar (2015) schreef John Banville romans die stilistisch gezien tot
Recensie: C.C. Krijgelmans – Paul Wildvlees Helderziende
Geweld en erotiek in de handen van een taalkunstenaar C.C. Krijgelmans stierf in 2022. Zijn heengaan werd door de literaire wereld echter nauwelijks opgemerkt. Krijgelmans is een schrijver die met
Recensie: Tor Ulven – Vervanging
De condition humaine in fragmenten De Noorse auteur Tor Ulven (1953 – 1995) was een belangrijke dichter die heel wat prijzen heeft ontvangen. In het Nederlandse taalgebied is hij echter
Recensie: Michael Kempe – De beste van alle mogelijke werelden
De plicht tot optimisme in een veranderende wereld In historische overzichten van de Westerse wijsbegeerte behoort Leibniz (1646 – 1716) samen met Descartes en Spinoza tot de grote denkers van
Recensie: Leopold Flam – Ik zal alles verdragen, ook mezelf
Zelfreflectie als filosofische noodzaak Leopold Flam (1912-1995) is een wat vergeten filosoof. Hij gaf les aan de Vrije Universiteit Brussel. Kristien Hemmerechts en Guido Van Wambeke hebben uit meer dan
Recensie: Geerten Meijsing – Siciliaanse brieven
De kunst van het genieten in Syracuse De literaire productie van Geerten Meijsing staat al meer dan tien jaar op een laag pitje. In 2020 verscheen wel nog het mooie
Recensie: Juan Benet – Je zult terugkeren naar Región
Intense debuutroman over eenzaamheid, mislukking en ambiguïteit Algemeen wordt Juan Benet (1927 – 1993) als een van de grootste Spaanstalige auteurs van de twintigste eeuw beschouwd. Zijn werk is vernieuwend
Recensie: Benno Barnard – Afscheid van de handkus
De vorm bepaalt alles In het verleden bewees Benno Barnard al dat hij een meester is in het schrijven van dagboeken. Dagboek van een landjonker (2013) en Zingen en creperen
Recensie: Tove Ditlevsen – Kwaad geluk
Grimmig huwelijksleven In haar ondertussen beroemde autobiografische Kopenhagen-trilogie – bestaande uit de romans Kindertijd, Jeugd en Afhankelijkheid – schetst de Deense Tove Ditlevsen (1917 – 1976) een eerlijk en aangrijpend