Recensie: Hermine de Graaf – Aanklacht tegen onbekend
Tussen verzet en ontreddering ‘Floep. Weg is zij,’ schreef Renate Dorrestein in haar recensie van Hermine de Graafs debuut Een kaart niet het gebied (1984) in Vrij Nederland. Dorrestein stelt
Alle berichten van Marie-José Klaver
Recensie: Maartje Wortel – Camping
Aan de andere kant van de slagboom Als Victorien geconfronteerd wordt met een tumor in de borst van haar vrouw Ode is haar eerste reactie: ‘Ik heb hier nu geen
Recensie: Martha Heesen – Grondsoorten
Slagzij in een onwerkelijk gehucht Een hechte gemeenschap is het naamloze Drentse gehucht waar de personages uit Grondsoorten van Martha Heesen wonen niet. De bewoners hebben weinig contact met elkaar
Tips: 10 mustreads als je op vakantie gaat naar een bos
Ik ben een bosbekeerling. De eerste decennia van mijn leven waren strand, polder en stad mijn natuurlijke habitat. Maar sinds ik ruim 20 jaar geleden mijn intrek nam in een
Recensie: Renée van Marissing – Gelukkige dagen
Lief, waar ben je gebleven Bootsmannetjes, duikerwantsen, koekoeksbloemen, watermunt, ruisende populieren en slapen in het gras aan de oever van de rivier. Gelukkige dagen van Renée van Marissing begint met
Recensie: Stefanie Liebreks, Joost Oomen & Yentl van Stokkum – Voor alle dagen. Honderd-nog-wat gedichten zonder gelegenheid
Vijf rolkoffers vol dichtbundels De poëziebloemlezing Voor alle dagen. Honderd-nog-wat gedichten zonder gelegenheid werd geboren op Instagram. Samenstellers Stefanie Liebreks, Joost Oomen en Yentl van Stokkum, de eerste literair redacteur
Recensie: Virginia Woolf – To the Lighthouse
Vrouwen kunnen niet schrijven ‘Vrouwen kunnen niet schilderen’, zegt Charles Tansley op het eerste plaatje van de omslagillustratie die Alison Bechdel voor een nieuwe editie van To the Lighthouse van
Recensie: Lies Van Gasse en Laurens Ham – Toon de stad
Simpel genoeg om van te houden De lezer van Toon de stad, het derde deel in de reeks ‘Woorden temmen’, dwaalt door een imaginaire stad. Op elk adres is een
Recensie: Pim Lammers – Wij gaan weg!
Vrij om je eigen leven te leiden Wing beraamt een ontsnapping uit de dierentuin. De pinguïn wil niet langer optreden voor de bezoekers, maar een gezin stichten met zijn man
Recensie: Minke Douwesz – Het laatste voorjaar
Een viltje dat maar één keer plakt ‘Wees een autonome professional, maar doe wat je gezegd wordt. Wees kritisch, maar denk niet na’. Als Ese Jelles, de hoofdpersoon van Minke
Recensie: Pim Lammers & Marije Tolman – Er was eens een koe
De queeste van Eefje Kalf Eefje wil een sprookje over zichzelf en andere koeien horen. Die zijn er niet, zegt haar moeder. ‘Sprookjes zijn niet voor ons’, zegt een grote
Recensie: Constance Debré – Love Me Tender
Zwemmend aan de zelfkant Twintig jaar was de vertelster van Love Me Tender, een Franse autofictionele roman, met Laurent getrouwd. Toen ze al drie jaar gescheiden van elkaar leefden, vertelde
Recensie: Fleur Pierets – Heerlijk monster
Carol en Therese achterna Op een conferentie over pulp fiction in de Verenigde Staten besluit de vertelster van Heerlijk monster van Fleur Pierets (1973) een lesbische roadtrip te gaan maken.
Recensie: Kate DiCamillo – Het boek van Beatrice
Ontsnappen in verhalen Er staat veel op het spel in het sprookjesachtige verhaal Het boek van Beatrice van Kate DiCamillo. De titelheldin, een jong meisje van adel dat haar moeder
Recensie: Jowi Schmitz – Slipjacht
Alleen in het bos met Remi Wie de jeugdromans Weg en Zeemeermeisje heeft gelezen, weet dat Jowi Schmitz uitstekend kan schrijven. Dat doet ze aan het begin van Slipjacht, een
Recensie: Marjolijn Hof – De kaarten van madame Petrova
Iedereen liegt in het vervolg op Lepelsnijder Marjolijn Hofs nieuwe jeugdroman heeft een formidabele slotzin: ‘”Dat is madame Petrova”, zei Silke, en ze begon te vertellen.’ De kaarten van madame
Recensie: Joke van Leeuwen – Ik ben hier!
Verweesd en vindingrijk op het dak Als het water komt, blijft Jona alleen achter in een hoog kantoorgebouw. Het meisje is daar bijna elke dag na school omdat haar vader
Recensie: Marije Tolman – Egalus
Opruimen tot je stekels ervan glimmen Wat in de wetenschap het Antropoceen heet, het tijdperk waarin de mens het milieu en het klimaat beïnvloedt, noemen de egels ‘de Sjeestijd’. Die
Recensie: Astrid Lindgren – De gebroeders Leeuwenhart
Toen we nog op aarde woonden Jonathan Leeuwenhart vecht in een oorlog, maar hij weigert te doden. Als iedereen er zo over denkt als jij, blijft het kwaad tot in
Recensie: Pim Lammers – Ik denk dat ik ontvoerd ben
Alle gedichten van de regenboog De jongen die niet tot half drie mag opblijven om enge zombieseries te kijken en niet mag spieken geeft Nick stiekem een zoen in het