Recensie: Huub Beurskens – Gedurig nader
Leven, het enige Als je niet zoals Jan Luyken gelooft in een hiernamaals, wat is dan het leven waard? Je komt dichter bij het einde en wat was het nou
Alle berichten van Remco Ekkers
Recensie: Jacob Groot – Verlies me niet
De onmogelijkheid het verlatene te betreden De gedichten van Jacob Groot in Verlies me niet (zijn veertiende bundel) zijn taalspel, maar natuurlijk gaat het over verlies. We verliezen elkaar door
Recensie: L.F. Rosen – Spiegelalbum
Gevaarlijke spiegels In alle gedichten in Spiegelalbum van L.F. Rosen komt een spiegeling voor, vaak letterlijk in de badkamer of bij het water, soms in het gezicht van de vader.
Recensie: Kira Wuck – De zee heeft honger
Bittere humor ‘Er is geen levensdoel, we horen nergens thuis en we gaan allemaal dood. Kom, laten we tv gaan kijken’, dat zeggen Rick en Morty. Kira Wuck opent er
Recensie: Ton van ’t Hof – Dichter & andere dingen
Net een echte dichter Wat wil Ton van ’t Hof (1959) met zijn schrijfsels die hij poëzie noemt? Hij wil treden in de voetsporen van de Amerikaanse flarfpoëzie: het combineren
Recensie: Willem Jan Otten – Genadeklap
Dromen, leven en sterven Willem Jan Otten schrijft over zijn eigen leven. We kennen zijn vrouw Vonne, zijn zonen, zijn dochter die stierf voor zij het daglicht zag, zijn vader,
Recensie: Madelon de Keizer – Als een meeuw op de golven. Albert Verwey en zijn tijd
Dichter en criticus: liefde voor het leven Volgens Jan Veth, de schilder van het beroemde portret van de jonge Albert Verwey, moet de kunstcriticus ‘niet zozeer een mening of oordeel
Recensie: Louwrens Hacquebord – Duivelse dilemma’s
Oorlog in Dokkum De vader van Louwrens Hacquebord, Tjerk, trots op zijn Hugenoten-achtergrond, ging op oudere leeftijd naar Spitsbergen. Zijn zoon werd hoogleraar aan de RUG en een bekend Arctisch
Recensie: Huub Oosterhuis – Die wij denken
Voortaan kreupel Wat moet je als je verlangt naar een betekenisgever, maar je kunt niet meer geloven in een persoonlijke God? En je bent geen Spinozist? En je bent oud?
Recensie: Karel Čapek – Meteoor
Hoe schrijf je een roman? Meteoor is behalve een zoektocht naar de identiteit van een patiënt een soort ars poëtica van een roman. Als een gloeiende meteoor die elk ogenblik
Recensie: Kreek Daey Ouwens – Oefening in het alleenlopen
De eenden zijn stil De tweede druk van Oefening in het alleenlopen (Kreeks zevende bundel) is een herziene uitgave van de eerste. Wat ging er fout? Wie heeft de eerste
Recensie: Rozalie Hirs – verdere bijzonderheden
Voelen slokt denken We nemen een kaart van bijvoorbeeld Japan en we kiezen zes bestemmingen, bijvoorbeeld Nagasaki, Hiroshima, Okayama, Osaka, Kyoto, Tokio. Al die plaatsen hebben een eigen geschiedenis, leeftijd,
Recensie: Henk van der Waal – Mystiek voor goddelozen
Filosoof en dichter Op de foto op de achterkant van Mystiek voor goddelozen staat Henk van der Waal afgebeeld als een Franse filosoof zoals Lyotard of Bataille, Blanchot of Derrida.
Recensie: Sasja Janssen – Happy
Kauwen als symbool Verlangen naar vergetelheid vinden we bij Boutens (‘O alles te vergeten. Eer de avond valt!’) en bij Nijhoff (‘Maar laat mij uit dit land vandaan, / O
Recensie: Laurens Ham – Mijn grote schuld
Schuld en woede ‘Mijn grote schuld’ klinkt beter dan ‘Onze grote schuld’, maar de schuld is collectief. We putten de aarde uit, laten veel leven uitsterven, maken elkaar af etc.
Recensie: Wendela de Vos – Waar leg ik mijn hart
Stuivend zand Als stuivend zand liggen de letters in de bundel Waar leg ik mijn hart groter en kleiner over de linkerbladzijden uitgestrooid, maar vaak ook over de pagina met
Recensie: Marc Tritsmans – Het zingen van de wereld
Kleine poëtische filosofie van het leven Wat is de situatie van de mens? Waar komen we vandaan, waar gaan we naar toe en waarom? Met de laatste vraag houdt Marc
Recensie: Carlos Ruiz Zafón – Het labyrint der geesten
Pedant, uitvoerig en gekunsteld Als Daniel aan het woord is en vertelt over Fermín, die hem probeert op te fleuren, citeert hij Fermín, die nogal ingewikkeld spreekt. Dan staat er:
Recensie: Nachoem M. Wijnberg – Voor jou, van jou
Licht en zwaar Sinds Henriette Roland Holst hebben we niet vaak zulke lange titels gezien als bij Nachoem Wijnbergs bundel Van groot belang. Ook in zijn jongste bundel Voor jou,
Recensie: Frans Budé – De dagen
De jongen Hoe schrijf je een autobiografie van je kindertijd? In de verleden tijd? In de eerste persoon? Vertel je alles, voor zover dat mogelijk is? Koel of betrokken, emotioneel?