Recensie: Romain Rolland – Jean-Christophe. Deel 1 – Dageraad
Portret van de kunstenaar als jongeman Toen Romain Rolland in 1915 de Nobelprijs voor literatuur ontving, schreef James Joyce al aan zijn Ulysses, dat net als T.S. Eliots The Waste
Alle berichten van Remco Nieberg
Recensie: Michel Houellebecq – Vernietigen
Een subtiele Houellebecq Is de hoofdfiguur uit Michel Houellebecqs nieuwste roman Vernietigen, Paul Raison, inderdaad de redelijkheid zelve? Zijn leven is efficiënt ingericht, vooral gericht op zijn werk als rechterhand
Recensie: Karl Ove Knausgård – De morgenster
God of duivel Het is niets nieuws in het oeuvre van Karl Ove Knausgård, het optreden van het ‘bovennatuurlijke’ in zijn roman De morgenster: in zijn tweede roman Engelen vallen
Recensie: Wolfram Eilenberger – Het vuur van de vrijheid
Denkende levens Na zijn in 2018 verschenen boek Het tijdperk van de tovenaars. Het grote decennium van de filosofie, 1919-1929, waarin hij de filosofen Walter Benjamin, Ernst Cassirer, Martin Heidegger
Recensie: Elias Canetti – Het martyrium
Boek en werkelijkheid Peter Kien is een befaamd sinoloog wiens grootste trots, naast zijn uitmuntende geheugen, zijn indrukwekkend grote privébibliotheek is, ‘een uitgebreide, perfect geordende en aan alle kanten van
Recensie: Édouard Louis & Ken Loach – Dialoog over kunst en politiek
Naar een linkse politiek De Franse auteur Édouard Louis (1992) en de Britse filmmaker Ken Loach (1936) maken beide politiek uitgesproken werken. Al sinds zijn debuutroman Weg met Eddy Bellegueule
Recensie: Friedrich Nietzsche – De levensgevaarlijke jaren. Een keuze uit de brieven 1879-1889
Menselijk, al te menselijk Toen Friedrich Nietzsche (1844-1900) in 1879 zijn hoogleraarschap in de filologie opgaf, braken misschien wel de tien belangrijkste jaren van zijn leven aan. Tien jaar eerder
Recensie: Hikaru Okuizumi – De stenen getuigen
Versteende nachtmerries Centraal in de door Hikaru Okuizumi geschreven roman De stenen getuigen (1994) staat een herinnering van hoofdfiguur Tsuyoshi Manase. Als Japanse soldaat in de Tweede Wereldoorlog schuilt hij
Recensie: I.S. Toergenjev – Romans
Het geluk misgrijpen De Russische Bibliotheek leeft: niet alleen worden er nog altijd nieuwe auteurs toegevoegd aan de reeks, zoals Paustovski, Pasternak, Charms en Platonov, ook verschijnen er de laatste
Recensie: Boris Vian – De cowboy van Normandië
Bibliofiele westernparodie Omdat Boris Vian dit jaar honderd zou zijn geworden als hij niet op negenendertigjarige leeftijd was bezweken aan zijn zwakke hart, brengt uitgeverij Vleugels een editie uit van
Recensie: Sigizmoend Krzjizjanovski – Autobiografie van een lijk en andere verhalen
Logica van het onlogische Het lijkt geen onjuiste bewering te zijn dat het niet raar was geweest als Sigizmoend Krzjizjanovski (1887-1950) een ‘vergeten schrijver’ was geworden. Tijdens zijn leven kreeg
Recensie: Jon Fosse – Melancholie I en Melancholie II
Mystiek proza Het ligt voor de hand te stellen dat de taal in Jon Fosse’s Melancholie I (1995) en II (1996) de verwarde geestelijke gesteldheid van de hoofdfiguren uitdrukt. In
Recensie: László Krasznahorkai – Baron Wenckheim keert terug
Het zwijgende braambos In Exodus klinkt er een stem uit een brandend braambos: het is de stem van God die Mozes opdraagt met zijn volk te vertrekken uit Egypte, het
Recensie: Maurice Blanchot – Als de tijd daar is
Taal als duisternis Wie onbevangen aan Als de tijd daar is begint, zou weleens na een aantal pagina’s het boek gefrustreerd terzijde kunnen werpen. Algauw voelt de vertelling vervreemdend, incoherent
Recensie: Georges Perec – Een man die slaapt
En aan het eind wint de wereld Een man die slaapt gaat, strikt genomen, niet over een man die slaapt. Allereerst valt het moeilijk uit te maken of de hoofdpersoon
Recensie: Michael Fehr – Simeliberg
Misdaad in verzen Een ‘poëtische krimi’, staat op de flap. Wie Simeliberg openslaat, ziet meteen waar dat ‘poëtische’ op slaat: elke zin op een nieuwe regel, zinnen die worden afgebroken
Recensie: Willem Jan Otten – Vier bekentenissen
Bestaan in samenhang Het oeuvre van Willem Jan Otten is beslist niet klein: een verzameling van kritieken, essays, poëzie en romans die zich sinds zijn debuut in 1973 in groei
Recensie: Sarah Bakewell – De existentialisten. Filosoferen over vrijheid, zijn en cocktails
Levende filosofen Zelden zijn filosofie en literatuur zo dicht bij elkaar gekomen als in de tijd van de existentiefilosofie. Natuurlijk, filosofen hebben gedurende vele eeuwen onmiskenbaar invloed gehad op het
Recensie: Joseph Roth – Spoken in Moskou. Reportages en brieven uit Rusland en De buste van de keizer en andere verhalen
Tijdloze meesterverteller ‘Ik heb geen vaderland, afgezien van het feit dat ik helemaal thuis ben bij mezelf. Waar het me slecht gaat, daar is mijn vaderland. Goed gaat het me
Recensie: Olivier Adam – Kliffen
Danse macabre in stijl Een man zit ‘s nacht op een balkon en kijkt uit over de kliffen aan zee. Hij is eenendertig jaar en merkt op dat zijn leven