Om de eerste druk van Geen mooij-schrijverij voor u en mij! 92 opdrachtexemplaren van A. Marja werd ‘verwoed gestreden’. Dit is een letterlijk citaat uit een handgeschreven opdracht van A.
De hoofdredacteur en ik stelden vijf literaire wandelingen door Groningen samen. Het was verrassend leuk om te doen. Maar soms zakte de moed ons in de wandelschoenen. Het bleek in
A. Roland Holst moest in 1960 op één dag honderdvijfenzeventig keer zijn handtekening zetten. Arme bejaarde prins der dichters. Bert Bakker wilde de gehele oplage van Het experiment genummerd en
Een mix van bravoure en zelfkwelling, als zoiets al bestaat. Of misschien een stoïcijnse levenshouding. Hoe red je het anders? Annemarie Kets-Vree had in ieder geval geen overgevoelige natuur, toen
The Fritzi Tapes. Nadat Fritzi Harmsen van Beek de laatste regel van ‘De verdoolde kus’ heeft voorgelezen, op het luisterboek Ze schrijft met haar stem, richt ze zich tot Maurits
Soms wou ik dat ik bij de krant werkte, of bij een belangrijke uitgeverij, want dan had ik rond de jaarwisseling een facsimile-uitgave van Remco Camperts Jagtlust Koerier ontvangen. Het
Alle boeken halve prijs bij antiquariaat Timbuctoo. Het tweedehandsboekenzaakje in de Turftorenstraat houdt een opheffingsuitverkoop. Ik heb mijn best gedaan, met geregelde bezoeken en aankopen, maar het mocht niet baten.
Arjan Peters schreef in de Volkskrant een column over de verkoop van schrijversbrieven en -manuscripten. Jaap Goedegebuure had zijn paperassen van Jeroen Brouwers te gelde gemaakt bij het Letterkundig Museum.
Bij wijze van hoge uitzondering mag ik als jongste bediende bij een antiquariaat met de grote jongens mee naar de receptie voor Komrij’s zoveelste verjaardag, ten huize van De Bezige
Toen de dichter A. Marja in Groningen vol goede moed aan zijn studie Nederlands begon, betrok hij een studentenkamer op Tuinbouwstraat 65b. Aan Henk Drijvers Jr. schreef hij op 13
In De Volkskrant van 17 mei 2011 vertelt schrijver Maartje Duin over haar zoektocht naar geldschieters voor kunstenaars en kunstprojecten, nu het laatste beetje uit de Nederlandse subsidiekraan druppelt. Ze
De C. staat voor Coco, maar veel meer weet ik niet. C. Harms Tiepen was tussen 1910 en 1921 een kleine uitgever in Den Haag, die keurige tijdschriften als Artistiek
Vae Solis? Doolhof? Anders? Levensleed? De Terugweg? Vooroorlogse romans die bekend staan om hun gay interest, maar wie – behalve Gerrit Komrij – heeft deze zeldzame kunststukjes van Adriaan Trabak,
Johan Polak was in 1964 blij met de komst van Dialoog, het ‘tijdschrift voor homofilie en maatschappij’. De uitgever maakte geen geheim van zijn geaardheid. Maar Polak zou Polak niet
Ooit schreef ik lange, idiote lemma’s. Facebook was nog voor Harvard-studentjes, FarmVille voor Texaanse cowboys, Chess voor stamgasten van Café Wolthoorn & Co. Wikipedia was mijn schouwtoneel en mijn uitlaatklep.
In 1994 maakt Hans Warren kennis met Connie Palmen, ‘die heel aardig bleek. Erg klein, geen enkele aanstellerij’. Dat schrijft Warren na de ontmoeting in zijn geheim dagboek. Na de
William Burroughs, de drank- en drugsverslaafde schrijver, verwekte in 1946 een kind bij Joan Vollmer, een naar verluidt lieve vrouw, ondanks haar psychoses en neiging naar amfetamine. Toen zijn zoontje
Ze leerden elkaar kennen bij Vindicat, L.A. Ries en H.J. Bouman. Hun in 2009 uitgegeven briefwisseling begint in 1923 en eindigt in 1962 met de dood van Ries. Wij van
De Bond van Vrije Evangelische Gemeenten in Nederland heeft een eenmalig magazine uitgegeven. In de zojuist verschenen glossy Mooi schrijft Bert Louwerse een column over de dichter die hem, als
Ellen Warmond is dood, maar ik was vergeten dat ze nog leefde. Van minder bekende schrijvers en uitgerangeerde dichters moet je haast een administratie bijhouden, wil je niet verrast worden