De (niet-)coöperatieve lezer Vroeger dachten we erg op elkaar te lijken, maar eigenlijk zijn R., en ik heel verschillend. Allereerst in lengte, dat is – vanzelfsprekend – altijd al zo
Lof der misantropie Ik had, gaande het verstrijken van mijn tijd (ik ben tegenwoordig negenenzeventig) de overtuiging aangenomen dat mijn ooit op Hermansiaanse leest geschoeide misantropie geleidelijk was getransformeerd tot
Neutrale woorden kunnen iets viezigs betekenen. Woorden kunnen ook naar hun aard vies zijn. Dan zijn ze in zichzelf even vies als het object waarnaar ze verwijzen. Denk aan woorden
IJsbeer Ze zit tegenover me. Ze is ongelukkig. Dat komt door een andere man. Ze weet niet wat ze met zichzelf aan moet in relatie tot die andere man. Is
Vierde klas middelbare school. Ik was verliefd op een meisje in mijn klas. Het vlotte niet echt. Om indruk te maken nam ik op een klassenfeest zo onopvallend mogelijk, maar
Wegkijken met Isherwood Ik had mezelf een weekend met Christopher Isherwood gegund. Toevallig verschenen dit jaar heruitgaven van drie van zijn romans in het Nederlands. Vooral naar Een man alleen,
Papa was een mooie zeiler. Scherp aan het roer, stabiel in de kombuis, ook bij een goeie klotsbak. Nooit zeeziek. Koken als de rest in de touwen hangt, daar had
Actrice, dichteres, docente en verbale duvel-doet-al Pierrette COffrée (haar echte naam blijft een Zorgvuldig Bewaard Geheim) troonde mij anderhalf jaar geleden mee naar een bijzonder spektakel. Het eerste kwartier bevond
Het plezier van veroordelen Ik dacht aan Alrezi Fazeli Monfared toen ik in de benedenzaal van Rialto de film Terrestrial Verses zag. In negen korte scènes zie je hoe een
Van queerpedagogiek naar ‘neutrale doelen’ Een dik jaar geleden publiceerden Jesper Bongers en Jeroen Dera het artikel ‘Een queerpedagogiek voor het literatuuronderwijs’ in Levende Talen Magazine. Een artikel waar ik
Je denkt bij het zien van een piepjonge zuigeling: wat een wonder. En bij de dood: hoe kan het dat een heel mensenleven aan ideeën en ervaringen van het ene
Résidence ‘La France’ Mijn nieuwe werkkamer is driehoekig. Niet helemaal, want de punt van de driehoek is afgeplat. Daar zit de deur naar de gang. Tegen de ene zijde van
Ergens tussen Raalte en Wesepe zet ik mijn fiets tegen een rode beuk. Na een uurtje fietsen duizelt het me. De lucht is zo blauw, het koolzaad zo geel, het
In het licht der eeuwigheid Ik lees de biografie van Hugo Claus door Mark Schaevers. Mondjesmaat – het is een dik boek en het staat zo vol met feiten en
Mes, steek, pijn Ik herinner me een moment in de Amsterdamse binnenstad, ergens bij de gezellige Negen Straatjes. Rumoer, een man rende weg. Mensen creëerden, bijna in een natuurlijke en
De fris bloesemende tuin en de verfijnde hofjes van Sidney Sussex College in Cambridge staan in schril contrast tot het roemruige leven van één van zijn meest beroemde leerlingen: Oliver
De ijsvogel bij Gijs Wilbrink Je hebt van die mensen, leraren vooral, die zo heel stellig kunnen zeggen: ‘Er bestaan geen domme vragen!’ Dat zijn meestal geen leuke mensen. Er
Als speechschrijver schrijf ik voor mensen die anders zijn dan ik. Dan zoek ik het hoofd en denken van de ander op. Het verzoek ging over de Europese verkiezingen. Ik
Ik vergat een man van achtenvijftig In een nacht had ik er een tiental volgers bij. Onbekende namen. Onbekende vrouwen. Jong en aantrekkelijk. Ze leken uit verre landen te komen.