Kamperen is goed. Franje, decorum en ziekmakers blijven achter in de wereld van nutteloze verzinsels. Met blote voeten staan we op aarde waarin gras wortelt. De avond legt een dun
Dit heb ik van mijn oma geleerd: langzaam lopen, bewegingen vertragen, in oud metselwerk een middeleeuwse metselaar herkennen. Als je zwijgt, tilt je verbeelding je een andere tijd in. Vandaag
Half aangeleerd In De Komst van Joachim Stiller van wijlen mijn pa wordt de hoofdpersoon, journalist Freek Groeneveld, geconvoceerd door een wethouder. De aanleiding is dat Groenevelt in zijn krant
Vacature: Vergilius (m/v/x) Vroeger was ik historicus en vond ik de zin van mijn leven in het verleden. Zelfs de meest zonnige dagen bracht ik binnenskamers door, zittend aan een
Op Paasochtend liepen we Giethoorn in. Niet heel vroeg, maar vroeg genoeg om de windstilte te horen en de eerste slierten bloesem te ruiken. Vanaf een bruggetje over het kalme
Als jonge twintiger las ik soms, fles port onder handbereik, tot diep in de nacht door. Wallen als die van Cees Nooteboom wilde ik: sporen van een leven om te
Je ziet ze tegenwoordig steeds vaker: jonge vrouwen die in trendy koffiebars zitten te schrijven. Niet op een laptop, maar met een balpen en in een cahier. Houden ze een
Hoe het bij ons thuis gaat Bij het televisieprogramma Van Roosmalen en Groenteman vertelde acteur Huub Stapel dat hij lange tijd op en af verkouden was, het hield niet over.
Lubachs dilemma Ik kijk geregeld naar De Avondshow, een televisieprogramma gepresenteerd door Arjen Lubach. Dat deze man zo’n rare haardracht cultiveert (een soort Kuifje in medialand) en quasi nonchalant de
De eerste leerplichtwetten hadden niet tot doel de jeugd klaar te stomen voor een carrière in de fabriek of mijnen. Onderwijs ging over waardigheid, verheffing. Dat je, het stof van
Een kleine vijftien jaar geleden was ik op bezoek bij Ko Colijn op landgoed Clingendael. We zaten bijeen in de kamer waar Seyss-Inquart ooit met zijn nazi-vriendjes stiekem Amerikaanse films
De verstandige vrouw en de kat Als je een zin schrijft in de derde persoon, bijvoorbeeld ‘hij ging het café binnen’, neemt iedereen aan dat je het over iemand anders
Weekend in Gent Het motregent als we de auto parkeren in Mariakerke, een wijk van Gent. We zijn met vier. Collega’s toen, vrienden nu. Vroeger waren we met vijf. Voor
Frans In het gebouw waar ik nu enkele maanden woon, zijn in de houten liftkooi naast de knoppen koperen bordjes aangebracht met ‘Cave’, ‘Rez-de-Chaussée’ (afgekort tot ‘R. de Ch.’), ‘1er
Aan de Normannenstrasse in Berlijn staat het voormalige hoofdkantoor van het Minsterium für Staatssicherheit. De gebouwen met vuistdikke deuren zijn voor de eeuwigheid gebouwd. Baas Erich Mielke zat er ruim,
Mariken van Nieumeghen en Marie uit Luister van Sacha Bronwasser Iedere professionele lezer heeft weleens de sensatie dat hij iets ziet in een boek wat nog nooit iemand anders heeft
Ik heb lijmoren. Een mij tot nu toe onbekend, maar even wonderbaarlijk fenomeen. Als je ineens nog maar weinig hoort, besef je pas hoezeer je een orenmens bent. Met mijn
Gerustgesteld Een leeg document op mijn scherm. Zo dicht als ik op mijn pc bij het gevreesde witte blad kan komen. Ik moet schrijven, het is de hoogste tijd. Drie
Dat kabinet van U Ongeveer op het moment dat Omtzigt de dienstauto van Plasterk leende voor een ritje naar het Haagse Postillion Hotel, stond ik met Frans Timmermans op het
Geschiedenis neem ik nooit als gegeven, ze moet begrepen worden. Om een stad te doorgronden wil ik weten wie zich als eersten op de wal naast de rivier vestigden en