Angst voor de pek en de veren Dimitri Verhulst is geen dagboekenschrijver: ‘Ik zie mezelf niet graag genoeg om mij ervoor te interesseren.’ Toch behoort Onze verslaggever in de leegte

Een dode vermoorden In De pruimenpluk van Dimitri Verhulst maken we kennis met Mattis die niet veel meer verlangt van het leven. Hij heeft een huis aan een meer en

Stervende meisjes en de muts van mobutu Van december 2012 tot februari 2013 liep in Brussel de tentoonstelling Roots, waarin de Belgische Magnumfotograaf Harry Gruyaert tamelijk melancholiek terugkeek op zijn

Een grimmig sprookje van deze tijd ‘Het leven had zich aan dat kereltje al op z’n lelijkst vertoond, en alles wat rammelde aan zijn kindertijd zou onherstelbaar blijven rammelen.’  Ja,

‘Zolang jij in mijn wrak een lichaam ziet’ Als prozaschrijver kun je je verstoppen achter personages, karakterontwikkelingen, verhaallijnen en zo meer. Een poëziebundel geeft paradoxaal gezien, ondanks de mogelijkheid tot

Scenario van een nachtmerrie Hoe kun je de waanzin van de dictatoriale werkelijkheid doorstaan en de absurditeit tegelijkertijd een hak zetten? Met de gespeelde argeloosheid van de brave soldaat Švejk