Heus, nu het nog kan? Heus is een echt Otten-woord, een veelzeggende uiting om de ander, maar ook jezelf van iets wezenlijks te (blijven) overtuigen. Een woord van innig gezochte,

Poëzie als tegending Of het nu draait om beeldende kunst, gedichten of film, in alle gevallen gaat het om de paradox van de introspectie, schrijft Willem Jan Otten in zijn

De schaamte voorbij De grappigste zin in Willem Jan Ottens essay over de pornografische zucht, Denken is een lust, staat op de bladzijde met het niet van erotische symboliek gespeende getal 69: ‘(En passant

Een ommetje door de eeuwigheid Niet alleen de voetbalfans, kroegtijgers en pretparkbezoekers zaten door de corona-pandemie gedwongen thuis, dat gold ook voor de kerkgaande gelovigen. Daar werden niet zo veel

In het blikveld van jezelf Wat je tegenkomt op een wandeling is ongewis. Elke passant, impuls of mijmering kan een onvermoede wereld openen. Willem Jan Otten wordt in De Om,

Bestaan in samenhang Het oeuvre van Willem Jan Otten is beslist niet klein: een verzameling van kritieken, essays, poëzie en romans die zich sinds zijn debuut in 1973 in groei

Dromen, leven en sterven Willem Jan Otten schrijft over zijn eigen leven. We kennen zijn vrouw Vonne, zijn zonen, zijn dochter die stierf voor zij het daglicht zag, zijn vader,

Observaties uit de hemel In zekere zin heeft het voordelen te geloven in een bestaan na de dood, in welke vorm dan ook. Op het vertrouwen in een hiernamaals is

‘Niemand worstelt nog uit eigen initiatief met mijn afwezigheid.’ Wat hebben een eend, een dode pianist, een man zonder stem en een leeg doek met elkaar gemeen? Ze treden allemaal